چالش ناقض معرفتی و خاستگاه شکل گیری باورهای مهدوی در میان پیروان مدعیان مهدویت
آرشیو
چکیده
نشانه ها و علائم ظهور و نیز ویژگی های امام موعود که در روایات اسلامی آمده، به طور عمده راهی تلقی شده که به موجب آن، افراد مختلف بتوانند ادعای مدعیان را محک زنند. با این حال، مدعیان کم و بیش با اتکا به همین نشانه ها و تطبیق شان بر خود تلاش کرده اند تا ادعاهای خویش را برای پیروانشان باورپذیر کنند. عطف نظر به این مسئله که پیروان متمهدیان، با ناقض های معرفتی قابل توجه و پر تواتری روبه رو هستند، حجیت باورهای این گروه مورد خدشه جدی است. اما از سویی اصرار بر باورهای این پیروان در چنین شرایطی نشان می دهد که منشاء باور این پیروان، همراه با دلایل و قراین کافی نیست؛ زیرا با وجود تضعیف ادله و از دست رفتن پایگاه شواهد، تغییری در موضع معرفتی حاصل نمی شود. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی و با مطالعه کتابخانه ای، درپی یافتن خاستگاه شکل گیری باورهای پیروان مدعیان مهدویت است. نتایج پژوهش نشان می دهد رذیلت های معرفتی و فقدان فضایل شناختی همچون خردورزی و استدلال صحیح، ژرف اندیشی، تواضع معرفتی، گشودگی نسبت به قراین جدید برای باورمندان به این گونه باورهای غیرپایه و متکی بر گواهی، موجب گردیده تا آنان مدعیات تجربه گران مهدوی را بپذیرند. درنتیجه از نقطه نظر معرفت شناختی، پیروان مدعیان مهدویت در صورت اصرار بر باورهای خود با وجود ناقض معرفتی، باید بتوانند از داشتن فضایل معرفتی کافی مطمئن شوند و در صورت غیاب یک یا چندین فضیلت معرفتی، و یا برخورداری از رذایل معرفتی، باور آنان غیرموجه و نامعقول است.Emergence of False Mahdis and Distinguishing Them Regarding Epistemic Virtues
The signs and indicators of the reappearance of the Imam of the Future (Imam Mahdi), as well as the characteristics of the promised Imam mentioned in Islamic narrations, are primarily considered a way through which different individuals can assess the claims of the self-proclaimed Mahdi. However, claimants, to varying degrees, have attempted to convince their followers of their claims by relying on these very signs and aligning them with their own identities. Considering the fact that the followers of these claimants face significant and recurrent epistemological contradictions, the credibility of the beliefs of these groups is seriously questioned. On the other hand, the insistence on the beliefs of these followers in such conditions indicates that the origin of these beliefs is not supported by sufficient reasons and evidence, as despite the weakening of the arguments and the loss of the foundational evidence, no change in their epistemological stance occurs. This research, using a descriptive-analytical method and a library-based study, seeks to find the origins of the formation of beliefs among the followers of the claimants of Mahdaviat. The results show that the epistemological vices and the lack of cognitive virtues, such as reasoning, correct argumentation, deep thinking, epistemological humility, and openness to new evidence, have led these believers to accept the claims of the Mahdavi experiencers. Consequently, from an epistemological perspective, followers of the claimants of Mahdaviat, by insisting on their beliefs despite epistemological contradictions, must be confident in possessing adequate epistemological virtues. In the absence of one or more of these epistemological virtues, or in the presence of epistemological vices, their belief becomes unjustifiable and irrational.
تبلیغات
