تدوین مدل نظری بهسازی منظر شهری رودخانه هراز آمل با رویکرد تاب آوری اکولوژیک
آرشیو
چکیده
ماهیت اکولوژیکی منظر شهری رودخانه ها به عنوان یکی از ارکان اصلی اکوسیستم های طبیعی، تأثیر بسزایی بر کیفیت زیست محیطی شهرها دارد. با افزایش شهرنشینی و گسترش فعالیت های انسانی، این اکوسیستم ها با چالش های جدی مواجه شده اند بگونه ای که آلودگی اکوسیستم، تغییرات هیدرولوژیکی و تخریب زیستگاه های جانوری را به همراه دارد، که منجر به تخریب اکوسیستم رودخانه و تغییر ساختار بیولوژیکی وابسته به آن می گردد. علاوه بر این عوامل مداخله گر ناشی از مخاطرات محیطی نیز تهدیدی جدی برای اکوسیستم رودخانه های درون شهری محسوب می شود. لذا، ضرورت بهسازی اکولوژیک رودخانه ها به منظور احیای منظر شهری، اکوسیستم های طبیعی و افزایش تاب آوری آن ها در برابر تغییرات محیطی و مداخلات انسانی، امری حیاتی در مدیریت برنامه های شهری معاصر است. این پژوهش با اهداف توسعه ای- کاربردی، با روش اکتشافی- همبستگی، با داده های کتابخانه ای، ابتدا به بررسی ادبیات مروری تحقیق می پردازد و سپس با استفاده از مستندات معتبر تاریخی رودخانه هراز، مشاهدات میدانی و تصاویر سنجش از دور، با تحلیل های قیاسی- استنتاجی مدل نظری را تدوین می کند؛ در نهایت مؤلفه های اکولوژیک مؤثر بر بهسازی منظر شهری رودخانه های درون شهری در با رویکرد تاب آوری استخراج می شود. مؤلفه های هیدرولوژیکی، تنوع بیولوژیکی و مورفولوژیکی به عنوان عوامل کلیدی در ساختار اکولوژیکی رودخانه شناخته می شود. تنوع، متغیرهای اکولوژیکی، مدولاریتی، خدمات اکوسیستم، تدوین و همپوشانی قوانین، نوآوری، سرمایه های اجتماعی و بررسی بازخوردها مولفه های موثر در تاب آوری اکولوژیکی استخراج می شود تا در یک ساختار تکاملی فرآیند گرا قرار گیرند و مدل نظری بهسازی تدوین گردد. بدین منظور نمونه مورد مطالعه؛ رودخانه هرازدر شهر آمل مورد بررسی قرار می گیرد و در جهت تحقق مدل نظری راهبردهای مرتبط جهت بهسازی رودخانه هراز تبیین می شود تا در طرح های توسعه شهری آمل لحاظ گردد.Developing a Theoretical model for Urban Landscape restoration of the Haraz River with an Ecological Resilience approach
The ecological nature of the urban landscape of rivers, as one of the main pillars of natural ecosystems, has a significant impact on the environmental quality of cities. With the increase in urbanization and the expansion of human activities, these ecosystems have faced serious challenges in such a way that ecosystem pollution brings with it hydrological changes and destruction of animal habitats, which leads to the destruction of the river ecosystem and changes in its biological structure. In addition, interfering factors resulting from environmental hazards are also considered a serious threat to the ecosystem of inner-city rivers. Therefore, the necessity of ecological restoration of rivers in order to restore the urban landscape, natural ecosystems and increase their resilience to environmental changes and human interventions is a vital issue in the management of contemporary urban programs. This research, with developmental-applied objectives, with an exploratory-correlational method, with library data, first reviews the research literature and then, using authentic historical documents of the Haraz River, field observations and remote sensing images, develops a theoretical model with deductive-inferential analyses; finally, the ecological components effective in improving the urban landscape of inner-city rivers are extracted with a resilience approach. Hydrological components, biological and morphological diversity are known as key factors in the ecological structure of the river. Diversity, ecological variables, modularity, ecosystem services, development and overlap of rules, innovation, social capital and feedback review are the effective components in ecological resilience extracted to be placed in a process-oriented evolutionary structure and a theoretical model of restoration is developed. For this purpose, the study sample; The Haraz River in Amol city is examined and in order to realize the theoretical model, relevant strategies for improving the Haraz River are explained to be included in Amol urban development plans.
تبلیغات
