آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۹

چکیده

Objective: Multiple sclerosis (MS) is a chronic and progressive nervous system disease. The present study aimed to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and cognitive behavioral therapy (CBT) on the psychosocial adjustment to illness and expanded disability of multiple sclerosis patients. Method: This research was a pretest-posttest controlled quasi-experimental study with a three-month and six-month follow-up. The research population was comprised of all MS patients in Tehran in 2021. Using the purposeful sampling method, 60 people were selected and randomly assigned to ACT and CBT experimental groups and the control group. Drogits' (1986) Psychosocial Adjustment to Illness Scale (PAIS) and expanded disability status scale (EDSS) were used to collect data. The ACT group received eight 120-minute sessions, the CBT group received eight one-hour sessions, and no intervention was provided for the control group. Covariance analysis and post hoc tests were used to analyze the data. Results: The results demonstrated that ACT had a higher effect than CBT in enhancing psychosocial adjustment to illness (P=0.024) and reducing expanded disability (P=0.024), which has been constant in the follow-up stages. Conclusion: In general, both ACT and CBT interventions significantly improved the psychosocial adjustment to illness and reduced the expanded disability of MS patients. However, it is suggested that professionals use ACT intervention for more effectiveness.

مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر سازگاری روانی اجتماعی با بیماری و ناتوانی گسترش یافته بیماران مبتلا به ام اس

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد (ACT) و درمان شناختی رفتاری (CBT) بر سازگاری روانی اجتماعی با بیماری و ناتوانی گسترش یافته بیماران مبتلا به ام اس بود. روش: پژوهش حاضرشبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری 3 ماهه و 6 ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به ام اس شهر تهران در سال 1400 بودند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 60 نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی ACT و CBT و گروه کنترل گماشته شدند. برای ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سازگاری روانی اجتماعی با بیماری دروگیتس (1986) و پرسشنامه وضعیت ناتوانی گسترش یافته (EDSS) استفاده شد. مداخله ACT شامل 8 جلسه 120 دقیقه ای و مداخله CBT شامل 8 جلسه یک ساعته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد درمان پذیرش و تعهد (ACT) در مقایسه با درمان شناختی رفتاری (CBT) در افزایش سازگاری روانی اجتماعی با بیماری (024/0=P) و کاهش ناتوانی گسترش یافته (024/0=P) اثربخشی بیشتری داشته است و این تغییرات در مراحل پیگیری نیز ثابت بوده است. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت هر دو مداخله ACT و CBT به صورت معنی داری موجب بهبود سازگاری روانی اجتماعی با بیماری و کاهش ناتوانی گسترش یافته بیماران مبتلا به ام اس شدند ولی پیشنهاد می شود متخصصان برای اثربخشی بیشتر از مداخله ACT استفاده کنند.

تبلیغات