جرایم فرهنگی و رویکرد آن در جرم شناسی صلح طلب
آرشیو
چکیده
جرم شناسی فرهنگی به عنوان گرایشی نوخاسته در جرم شناسی، جامعه شناسی و عدالت کیفری، تقارن فرهنگ و فرآیندهای کیفری را در زندگی اجتماعی معاصر بررسی می کند. جرم شناسی فرهنگی به عنوان نقطه تلاقی جرم شناسی و مطالعات فرهنگی با فاصله گرفتن از علت کاوی های عموماً بیرونی و تأکید مفرط بر زمینه های فردی و ساختاری، جرم و مجرم را بر ساخت اجتماعی نیز تلقی می کند که برای فهم آن ها الزاماً می بایست به زمینه ها، متن اجتماعی و روابط قدرت در جامعه تأملی جدی داشت. مقاله حاضر با نگاهی به جرایم فرهنگی، به شرح و تحلیل سنت جرم شناسی فرهنگی و ظرفیت ها و چالش های آن به بررسی جرم زدایی از جرایم فرهنگی و نقش آموزه های جرم شناسی صلح طلب می پردازد؛ به توصیف مفهوم جرم و بایسته های جرم انگاری از منظر گفتمان صلح مدار پرداخته و استفاده ابزاری از جرم انگاری، در مواردی که در مغایرت با فرهنگ موجه مردم است را مغایر با صلح می انگارد. در ایران جرایم فرهنگی نسبت به رسانه ها بسیار وسیع و سرکوب گرایانه می باشد تا جایی که در بسیاری از مواقع موجب برخوردهای سلیقه ای به بهانه حمایت از فرهنگ جای فرهنگ سازی و نقش فعال رسانه ها را می گیرد. همچنین در نظام آموزش و پرورش توجه به اصول جرم شناسی به ویژه در محتوای کتب درسی مورد غفلت قرار گرفته است.Cultural Crimes and its Approach in Peaceful Criminology
Cultural criminology as a new trend in criminology, sociology and criminal justice examines the symmetry of culture and criminal processes in contemporary social life. Cultural criminology, as a meeting point of criminology and cultural studies, by distancing itself from the causes of generally external investigations and emphasizing too much on individual and structural contexts, considers crime and criminal to be a social construction as well, which is necessary for understanding They must have a serious reflection on the contexts, social context and power relations in the society. The present article looks at cultural crimes, describes and analyzes the tradition of cultural criminology and its capacities and challenges, examines the decriminalization of cultural crimes and the role of pacifist criminology teachings; He describes the concept of crime and the principles of criminalization from the perspective of peace-oriented discourse and considers the instrumental use of criminalization in cases that are contrary to the justified culture of the people as contrary to peace. In Iran, cultural crimes against the media are very wide and repressive to the point that many times it causes clashes of taste under the pretext of supporting culture instead of the active role of media. Also, in the education system, paying attention to the principles of criminology, especially in the content of textbooks, has been neglected.
تبلیغات
