شرط خطر ورود خسارت جبران ناپذیر و فوریت زمانی در صدور دستور موقت توسط کمیسیون و دیوان آمریکایی حقوق بشر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
دستور موقت بخشی جدانشدنی از رسیدگی های بین المللی و به خصوص، رسیدگی نهادهای قضایی و شبه قضایی به قضایای حقوق بشری محسوب می شود. رسیدگی به دعاوی حقوقی بین المللی می تواند زمان بر باشد. در نتیجه، این احتمال وجود دارد که حقوق یکی از طرفین در طول رسیدگی به طور بازگشت ناپذیری تضییع شود و همین موضوع است که صدور دستور موقت را توجیه پذیر می کند. مراجع قضایی و شبه قضایی بین المللی صدور دستور موقت را به احراز شروطی موکول کرده اند که مهم ترین آنها دو شرط احتمال ورود خسارت جبران ناپذیر و فوریت زمانی اقدامات تأمینی درخواست شده است؛ زیرا این دو شرط به عنوان مبنای مشروعیت دستور موقت در حقوق بین الملل در نظر گرفته می شود. این مقاله مفهوم شرط احتمال خسارت جبران ناپذیر و فوریت زمانی را از رهگذر رویه کمیسیون و دیوان آمریکایی حقوق بشر بررسی می کند. نتایج نشان می دهد که این دو نهاد حقوق بشری شروط مزبور را با بررسی دقیق در حقایق و اوضاع احوال هر پرونده، با تفسیر حقوق مورد ادعا در جهت حمایت حداکثری از حقوق ذی نفعان و با تأکید ویژه بر وجود دلایل قانع کننده مبنی بر احتمال تحقق خسارت ادعایی در جریان رسیدگی، احراز می کنند.The Risk of Irreparable Prejudice and Urgency Requirements in Provisional Measures Issued by the Inter-American Commission on Human Rights and the Inter-American Court of Human Rights
Provisional measures constitute an integral part of international proceedings including those conducted by judicial and quasi-judicial bodies dealing with human rights complaints. As international legal proceedings have proved to be time-consuming, one could expect the rights asserted by one of the parties to the dispute would incur irreparable prejudice while the final judgment is pending. This would justify issuance of provisional measures. International judicial and quasi-judicial bodies have made provisional measures contingent upon satisfactions of certain requirements. The most important of these requirements are the risk of irreparable prejudice and urgency of the measures requested, because they provide the basis for legitimacy of provisional measures. In the present article, the concepts of the risk of irreparable prejudice and temporal urgency of the risk are analyzed through the jurisprudence of the Inter-American Commission on Human Rights and the Inter-American Court of Human Rights. The study reveals that the said requirements are ascertained by these two human rights bodies through a careful consideration of the facts and circumstances of a given case and the interpretation of the claimed rights in line with the protection of the beneficiaries’ rights with emphasis on clear and convincing evidence in terms of plausibility of the alleged harm.
تبلیغات
