بحثی در تمیز دعوای متقابل از دفاع ماهوی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
برای شناخت موضوع این مقاله، نخست باید دعوای متقابل ساده را از دعوای متقابل دوگانه تفکیک نمود. دعوای متقابل دوگانه، دعوایی است که دارای کارکردی دوگانه است؛ از یک سو اثری همانند دفاع ماهوی دارد، چون هدف اولیه آن رد ادعای خواهان است. از سوی دیگر، همانند دعوای متقابل ساده، ادعایی است خارج از موضوع دعوای اصلی. موضوع این مقاله، تفکیک دعاوی متقابل دوگانه از دفاع ماهوی است. در حقوق ایران، برای تفکیک دعوای متقابل از دفاع ماهوی، معیارهای اثباتی ارائه شده است. به این ترتیب که اعتبار ادله اثباتی ادعای خوانده، تعیین کننده لزوم تقدیم دادخواست متقابل معرفی شده است. در این مقاله خواهیم دید که معیار ثبوتی از لحاظ نظری قانع کننده و در عمل قابل اعمال است. معیار ثبوتی تمیز دعوای متقابل از دفاع ماهوی عبارت است از مطالبه نفعی بیش از رد ساده ادعای خواهان، توسط خوانده. احراز این معیار به رغم بداهت ظاهری، در عمل با پیچیدگی های فراوانی همراه است.Criteria of Distinction of Counterclaim from Merit Defense
To identify the subject of this Article, the pure defense first must be separated from hybrid counterclaim. Hybrid counter claim has a dual function: the first aim of this claim is to reject the adversary claim. On the other hand, as similar as the pure counterclaim, it renders a claim, out of the object of principal claim. In Iranian Law, some proving criteria have been rendered by legal writers to distinguish these two judicial acts. In these theories the probative value of the defendant’s documents, determine the necessity of filing a counterclaim. Upon analysis of this paper, the proving criteria in theory and practice are not convincing for distinction of counterclaim from merit defense. Criterion accepted in this Article is that in counterclaim, the defendant claim to get a profit other than mere reject of adversary’s claim. In spite of apparent simplicity of this criterion of distinction of counterclaim from merit defense, its practical application is not without complexity.
تبلیغات
