قانونمندسازی افشاگریِ فساد در پرتو سیاست جنایی مشارکتی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
افشاگری فساد یکی از ابزارهای مهم در مبارزه با فساد و تقویت شفافیت و عدالت در جوامع است. با توجه به محدودیت ها و کاستی های نظارت رسمی، لزوم کشف فسادهای سازمان یافته و سیستماتیک، تسهیل فرایند تحقیق و تعقیب، ارتقای شفافیت و اعتماد عمومی، ترغیب به پیشگیری و مبارزه با فساد، توجه و تمرکز بر سیاست های جنایی مشارکتی به عنوان یک ابزار قانونی برای تشویق و حمایت از افشاگران و تقویت افشاگری افزایش یافته است. نظام حقوقی ایران در این زمینه با طرح حمایت مالی از گزارشگران اولین قدم خویش را برداشت ولی اقدام وی صرفاً ناظر بر بُعد حمایتی است. از این رو، به نحو کارآمد و نظام مند نتواسته از کارکرد ها و ظرفیت های سیاست جنایی مشارکتی در قبال افشاگری فساد آنچنان که بایسته و شایسته بهره ببرد؛ چراکه به کارگیری ظرفیت های سیاست جنایی مشارکتی نیازمند تدابیر و بسترهای قانونی کارآمد و نظام مند دیگری نیز است. بدین منظور پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای نتیجه گیری می نماید که به کارگیری ظرفیت های سیاست جنایی مشارکتی با چالش بنیادین و اساسی فقدان تدابیر و معیارهای ناظر بر تعیین محدوده شخص افشاگر، محدوده افشاگری، شیوه افشاگری، حمایت از افشاگر مواجه است که در طرح مذکور مورد غفلت واقع شده است. در این راستا، پژوهش حاضر ضمن تبیین و تحلیل چالش های پیش روی مقنن، در پرتوی راهکارهایی که سایر کشورهای پیشرو و پیشگام در این زمینه اتخاذ کرده اند، در جهت برون رفت از چالش های مطروحه تدابیر و معیارهایی را ارائه می دهد تا مسیر قانونمندسازی افشاگری فساد در نظام حقوقی ایران را تسهیل ببخشد.The strategy of legalizing the whistle-blowing in the light of cooperative criminal policy
whistleblowing is one of the important tools in fighting corruption and strengthening transparency and justice in societies. Considering the limitations and shortcomings of official supervision, the need to discover organized and systematic corruption, facilitate the process of investigation and prosecution, promote transparency and public trust, encourage prevention and fight against corruption, pay attention and focus on criminal policies. Participation has increased as a legal tool to encourage and support whistleblowers and strengthen whistleblowing. Iran's legal system took its first step in this field by offering financial support to whistleblowers, but its action is only based on the support aspect. Therefore, in an efficient and systematic manner, it has not been able to use the functions and capacities of the collaborative criminal policy in relation to the disclosure of corruption as it should and deserves; Because the use of collaborative criminal policy capacities requires other efficient and systematic legal measures and platforms. For this purpose, the current research, based on descriptive and analytical methods and based on library sources, concludes that the use of collaborative criminal policy capacities with the fundamental and fundamental challenge of the lack of measures and criteria for determining the scope of the whistleblower, the scope of the whistleblower, the method of whistleblowing is to protect the whistleblower, which is neglected in the mentioned plan. In this regard, the present research, while explaining and analyzing the challenges facing the legislator, in the light of the solutions adopted by other leading and pioneering countries in this field, provides measures and criteria to overcome the challenges. It helps to facilitate the legalization of corruption disclosure in Iran's legal system.
تبلیغات
