سنجش سرمایه اجتماعی ساکنان در جهت تحقق رویکرد بازآفرینی شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر جغتای) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ نواحی ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه از ﺗﻮﺳﻌﻪ شهر یکی از ﻣﻬﻢ ﺗﺮیﻦ ﻣﻌﻀﻼت ﭘیﺶ روی کﻞ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺟﻬﺎن و ﺑﺎﻻﺧﺺ در کﺸﻮرﻫﺎی کمتر توسعه یافته و جهان سومی می باشد. سیاست باز آفرینی شهری از جدید ترین روش های مداخله در بافت های قدیمی می باشد و موضوع سرمایه اجتماعی نیز به عنوان یکی از ارکان و لازمه های فرایند باز آفرینی شهری مطرح می شود. هدف اصلی تحقیق سنجش شاخص های سرمایه اجتماعی جهت بررسی تحقق رویکرد باز آفرینی در بافت فرسوده شهر جغتای می باشد. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی_تحلیلی است .داده ها به دو روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه) گردآوری شده اند. تجزیه و تحلیل ها با آزمون تی تست تک نمونه و رگرسیون چند متغیره در محیط SPSS انجام شده، مقدار آلفای کرونباخ 71/0 به دست آمده که نشان از پایایی ابزار تحقیق است، شاخص های سرمایه اجتماعی، شامل مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، آگاهی اجتماعی، همبستگی اجتماعی، روابط اجتماعی و احساس تعلق مکانی که در مجموع با 26 گویه سنجیده شده و شاخص های بازآفرینی شهری در چهار بعد مؤلفه های کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و ظرفیت های انسانی با 20 گویه مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که میانگین شاخص سرمایه اجتماعی و بازآفرینی شهری ساکنان محله مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط می باشد. رگرسیون چندمتغیره نشان می دهد که شاخص تعلق مکانی، مشارکت اجتماعی و اعتماد اجتماعی در اولویت اول تا سوم، تأثیرات فزاینده ای را بر شاخص های بازآفرینی شهر جغتای خواهند داشت.Assessing the social capital of residents to realize the urban regeneration approach (Case Study: Neighborhood of Joghatai City)
Addressing underdeveloped urban areas is one of the major challenges facing cities worldwide, particularly in less developed and Third World countries. Urban regeneration policy is a modern intervention approach in the old with social capital recognized as an essential component in the regeneration process. The main purpose of this study is to measure social capital indicators to assess the feasibility of implementing an urban regeneration approach in the deteriorated fabric of Joghatai City. This applied research is descriptive-analytical. Data were collected through two methods: documentary and field (questionnaire). Analyses were conducted using a one-sample t-test and multiple regression in SPSS, yielding a Cronbach’s alpha of 0.71, indicating the reliability of the research instrument. Social capital indicators—including social participation, social trust, social awareness, social cohesion, social relations, and place attachment—were measured using a total of 26 items, while urban regeneration indicators, consisting of physical, social, economic, and human capacity dimensions, were assessed with 20 items. The results show that the average social capital and urban regeneration scores of the studied neighborhood’s residents are above average. Multiple regression analysis reveals that place belonging, social participation, and social trust rank as the top three indicators with significant positive impacts on urban regeneration indices in Joghatai.
تبلیغات
