هنر به مثابه کنش آزاد خیال تا حصول معنا در درد: مطالعه تطبیقی دعوت به مراسم گردن زنی نابوکوف و فیلم داگویل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اینکه درد فرد را از معنا تهی می کند یا به عنوان بخش لاینفک از تجربه زیسته، توان آن را دارد که فرد را به حصول معنا برساند موضوع اصلی این مطالعه بین رشته ای (تطبیقی) ا ست. در این پژوهش برای اولین بار، رمان دعوت به مراسم گردن زنی نوشته ولادیمیر نابوکوف و فیلم سینمایی داگویل ساخته لارس فون تریه با ارجاع به مشابهت های ساختاری و مضمونی مورد مطالعه قرار گرفته اند تا ضمن تشریح وجوه شباهت، به بررسی حصول معنا در درد پرداخته شود. ولادیمیر نابوکوف و لارس فون تریه دو هنرمند مطرح قرن بیستم هستند که آثارشان از وجوه متفاوتی مورد بحث قرار گرفته است. پرداخت درد یکی از وجوه اشتراک در آثار این دو هنرمند است که تا به حال موضوع هیچ مطالعه مشترکی نبوده است. این دو با نشان دادن عمق دردی که قهرمان هایشان با آن دست به گریبانند از درون مایه های اولیه ای همچون برداشت ایدئولوژیک، جامعه شناسانه و روان شناسانه گذر می کنند تا به واسطه کنش آزاد خیال نشان دهند چگونه هنر می تواند فرد را در حصول معنا و گذر از درد یاری بخشد. بدین منظور، نظریات ایلین اسکاری در حوز ه مطالعه درد و ساخت معنا مطرح و با رویکردی پدیدارشناسانه و با ارجاع به متن این دو اثر مورد مداقه قرار می گیرند تا نقش خیال/ هنر در گسست از درد تشریح شود. این پژوهش در نوع خود می تواند راهگشای پژوهشگران علاقه مند به مطالعات بین رشته ای به صورت عام و مطالعه این دو هنرمند به صورت خاص باشد.Free Play of Imagination in Art to Make Meaning in Pain: A Comparative Study of Nabokov’s Invitation to a Beheading and Dogville
By focusing on pain as a phenomenon that deprives individuals of meaning, the present study illuminates how the free play of imagination in art is able to defy pain and help individuals attain meaning. As an interdisciplinary research in literature and cinema and through a comparative approach, this study applies Scarry’s notion of pain in The Body in Pain, the Making and Unmaking of the World to Nabokov’s Invitation to a Beheading (1935) and Von Trier’s Dogville (2003). To do so, first Scarry’s definition of pain (torture) in physical and verbal act is presented. Then disruption of meaning by pain is discussed. Third, the transformative role of pain is explained to show how pain can embed in itself ways to pass through pain. Finally, the free play of imagination (art) is discussed to clarify whether and how it can help attain meaning in pain. Through close reading, these definitions and notions are applied to the selected works and especially to their main characters, Cincinnatus and Grace. In conclusion it is asserted that Nabokov and Von Trier, although different artists in the first glance, share notable grounds in their oeuvre. Enjoying Brechtian alienation, game play, parody and complex defamiliarizing narration, they create a diegetic world surpassing ideological, social and psychological issues encompassing characters/events that are not clear copies of reality but the result of the free play of imagination to undo the annihilating power of pain.
تبلیغات
