تحلیل بینامتنی دیگربودگی در روایت ملکوتِ صادقی و «میان حفره های خالی» اسماعیلی براساس نظریه باختین (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در مطالعات میان رشته ای، گفت وگوی میان موضوعات فلسفی با متون ادبی، از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین منظور بررسی نظام اندیشگانی باختین در حوزه انسان شناسی فلسفی و نظریه «دیگربودگی» و تفسیر متون ادبی با این دیدگاه از موضوعات مهمی است که بر لزوم اجتناب از نظام دوقطبی و امتناع شناخت انسان از «خود» بدون تعامل با «دیگری» تأکید دارد. از سویی ادبیات و به ویژه رمان به واسطه بازنمایی جهان انسانی در متن، بستر مناسبی برای فهم این گفت وگو در فرهنگ ها و جوامع است. این پژوهش سعی دارد در تحلیلی بینامتنی، میان دو روایت ملکوت اثر بهرام صادقی و «میان حفره های خالی» از پیمان اسماعیلی، به بررسی نهاد «خود» و «دیگری» بپردازد و روابط آنان را در داستان بررسی کند. نتایج حاصل از این پژوهش خواهد گفت که این دو قطب، در هر دو داستان، علاوه بر آنکه روند صیرورت و تحول را در پیش دارد، در روایت ملکوت تا حدودی سیال است. علاوه بر آن، این نهاد در روایت ملکوت جنبه فردی و انتزاعی دارد؛ اما در داستان «میان حفره های خالی» بیشتر جنبه قومی و فرهنگی به خود می گیرد. از جهتی، بررسی ها حاکی از حضور قطبی بینابین در روایت ها است که از سویی به هر دو قطب نزدیک می شود و در عین حال، قطب مخالف را تقویت می کند.An Intertextual Analysis of "Otherness" in Sadeghi's "the Heavenly Kingdom" and Esmaeili's "In between Empty Hollows": A Bakhtinian Reading
In interdisciplinary studies, the dialogue between philosophical topics and textual data in literature is of great importance, and in the meantime, the examination of Bakhtin's thought system in the field of philosophical anthropology and the theory of "otherness" is one of the important topics in this field. It emphasizes the need to stay away from the bipolar system and refuse to recognize "self" without interacting with "the other". On the other hand, literature and especially the novel, through the representation of the human world in the text, is a suitable platform for understanding this confrontation and dialogue in cultures and societies. Therefore, this research tries to do an intertextual analysis between the two narratives of "Malakout" by Bahram Sadeghi and " Miyan Hofrehaye Khali " of the Peiman Ismaili, focusing on the selection based on the common theme of the doctor's mission to the remote city, to investigate the institution of "self" and "Another" has dealt with two works with a different genre approach and will reach the conclusion that these two poles, in both of them, in addition to the process of change and transformation, are somewhat fluid in the narrative of "Malakout". In addition, this institution has a human and abstract aspect in the narrative of the Kingdom, but in the story " Miyan Hofrehaye Khali" it takes on more of an ethnic and cultural aspect.
تبلیغات
