دلایل عدم موفقیت برنامه TDR در طرح های توسعه شهری ایران
آرشیو
چکیده
رشد و توسعه فضایی بی رویه و بی برنامه شهرها در بیشتر مناطق جهان از بین رفتن زمین های کشاورزی و طبیعی را بدنبال داشته است. انتقال حق توسعه (TDR) یکی از رویکردها و سیاست های کاربری اراضی است که برای جلوگیری از تخریب زمینهای کشاورزی، زمینهای با ارزش طبیعی مثل جنگل و کاربریهای با ارزش تاریخی در کشورهای اروپای غربی و آمریکا بوجود آمد و در طی دهه های اخیر در کشورهای مختلف دنیا مطرح گردید. این رویکرد به دنبال این است که در نقاطی که بایستی حفاظت شوند، توسعه را کاهش یا حذف کند و در عوض میل به افزایش توسعه برای مناطقی که خواستار رشد هستند، را تقویت کند. مفهوم (TDR) در ایران از دهه 80 شمسی مطرح گردید و تحقیقات متعددی در این زمینه به انجام رسید و همچنین در برخی از طرح های توسعه شهری مطرح گردید ولی تاکنون به مرحله اجرایی نرسیده است. در این تحقیق هدف بررسی موانع اجرایی و دلایل عدم موفقیت این رویکرد در طرح های توسعه شهری در ایران می باشد. روش های مورد استفاده در این تحقیق نیز روش دلفی و تحلیل سلسله مراتبی(AHP) می باشد. نتایج بدست آمده از این تحقیق بیانگر این می باشد که مهمترین و اثرگذارترین معیار طبق نظر متخصصان و کارشناسان معیار اقتصادی است و از نظر آن ها این معیار نسبت به سایر معیارها اثر بیشتری بر میزان تحقق پذیری برنامه های انتقال حق توسعه دارد.متن
Reasons for the incompetence of Transfer of Development Rights (TDR) program in Iran's urban development plans
The unplanned growth and development of cities in most regions of the world has led to the destruction of agricultural and natural lands. Transfer of Development Right (TDR) is one of the land use approaches and policies that prevent the destruction of agricultural lands, valuable natural lands such as forests and historically valuable land uses in the countries of Western Europe and America. During the last decades TDR approach raised in the other countries of the world. This approach seeks to reduce or eliminate development in places that should be protected, and instead encourages the willingness to increase development to areas that demand growth. The concept of TDR is proposed in Iran since the ۱۹۸۰s and several researches and urban development plans carried out in this field but has never been used practically. In this research, the aim is to investigate implementation obstacles and the reasons for the failure of this approach in urban development plans in Iran. The methods used in this research are Delphi and Analysis Hierarchy (AHP). The results obtained from this research indicates that economic factors are the most important and effective factors and this criterion has a greater effect than other factors on the realization of TDR programs.
تبلیغات
