آرشیو

آرشیو شماره ها:
۱۸

چکیده

زیبایی در فلسفه افلاطون به مثابه یک مفهوم بنیادین از جهت خاستگاه، ماهیت، ظهور و نحوه ادراک آن مورد توجه واقع شده است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با ابتنا بر مهم ترین رسالات افلاطون در باب زیبایی، همچون فایدروس و مهمانی ؛ و نیز با بررسی شیوه دیالکتیک وجودی-عقلانی مطرح شده در رساله جمهوری ، در صدد است امکان تلقی مساوقت ایده وجود و زیبایی، و سنخیت دیالکتیک وجودی-عقلانی و ادراک زیبایی را در فلسفه افلاطون بررسی کند. از جمله یافته های پژوهش این است که در فلسفه افلاطون ادراک زیبایی محسوس نقطه آغاز دیالکتیک وجودی- عقلانی نفس؛ سبب استحاله وجودی- معرفتی و زمینه عروج و فرا رفتن نفس از مرتبه وجودی معین به مرتبه وجودی بالاتر است که در نهایت به دیدار و تحقق معرفت مثال خیر منجر می شود. در فلسفه افلاطون ادراک زیبایی در مراتب فرارونده از محسوس به معقول، به مثابه یک کنش وجودی با ارتقای وجودی- معرفتی نفس مساوق است.

Relation between existential Dialectics and the perception of Beauty in Plato's Philosophy

Beauty as a fundamental concept has been considered by Plato in terms of its origin, nature, manifestation and perception. This paper, using a descriptive- analytical method, based on Plato's most important treatises on Beauty, such as Phaedrus and the Party; also, by examining the intellectual dialectics presented in the Republican treatise, seeks the possibility of considering the coexistence of Existence and Beauty; and to examine the similarity of existential dialectics and the perception of beauty in Plato's philosophy. As conclusions, in Plato's philosophy, the perception of perceptible beauty is the starting point of existential- intellectual dialectics; causes existential- epistemological transformation, and is the base of the ascension of the soul to a higher existential level than its own, which ultimately leads to "Visit" and realization of the Good. In Plato's philosophy, the perception of beauty as an existential action is equivalent to the psychic promotion based on intellectual and epistemological evolution.

تبلیغات