آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۳

چکیده

Over the past decades, writing assessment research has been concentrating on alternative methods with a social-oriented view of assessment, including dynamic assessment (DA). Given the lack of research juxtaposing the interventionist and interactionist DA frameworks in the area of narrative writing, this study sought to compare the effectiveness of Brown’s graduated prompts model vs. Poehner’s model in the development of one-paragraph narrative essays in terms of grammatical accuracy. The study followed a quasi-experimental design, with 15 Iranian EFL learners selected via convenient sampling from among the female students of a language institute in Tehran. The participants were then randomly divided into three groups: Interventionist group, in which mediation was based on Brown’s model in the sandwich format; interactionist group, where mediation was done using Poehner’s model in the cake format; and non-dynamic assessment (NDA) control group with no mediation involved. The research consisted of three pilot sessions and eleven sessions as the main phase. To analyze the data, both descriptive and non-parametric inferential statistics were run. The results conceded the superiority of both DA approaches to NDA, whereas no significant difference was observed between the two DA groups in their general performance on narrative tasks. However, the analysis of the number and types of required mediational moves over the DA sessions indicated the superiority of the interactionist model to interventionist framework in the development of grammatical accuracy in narrative paragraphs. The study offers some theoretical and pedagogical repercussions for educators, curriculum designers, and L2 teachers.

ارزشیابی پویا با مدل حمایت تدریجی براون در مقابل مدل تعاملی پوهنر: صحت گرامری در مقالات تک پاراگرافی روایتی

در طی دهه های گذشته، پژوهش در زمینه ارزیابی مهارت نگارش بر یافتن روشهای جایگزین با رویکرد اجتماعی-محور، از جمله ارزشیابی پویا، متمرکز شده است. با توجه به عدم وجود پژوهش در زمینه تاثیر ارزیابی پویا بر نگارش روایتی در زبان انگلیسی، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مدل حمایت تدریجی براون و مدل تعاملی پوهنر در پیشرفت نگارش مقالات روایتی تک پاراگرافی از نظر صحت ساختاری انجام شد. مطالعه با استفاده از طرح شبه تجربی انجام گرفت که در آن پانزده فراگیر زبان انگلیسی از طریق نمونه گیری آسان و از میان زبان آموزان مونث یک موسسه زبان در تهران انتخاب و سپس بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه مداخله ای که در آن مدل براون در قالب طرح ساندویچ استفاده شد. گروه تعاملی که در آن مدل تعاملی پوهنر در قالب طرح کیک اجرا شد و گروه کنترل که در آن ارزیابی به روش غیر پویا صورت گرفت. پژوهش طی چهارده جلسه و در دو مرحله آزمایشی و اصلی انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی غیر پارامتریک، برتری دو مدل ارزیابی پویا را بر روش غیرپویا تایید کرد اما هیچ تفاوتی بین آنها در پیشرفت عملکرد کلی فراگیران در صحت ساختارهای گرامری روایت های تک پاراگرافی مشاهده نشد. اما بررسی تعداد و نوع گامهای مداخله ای مورد نیاز در طی جلسات ارزیابی پویا، برتری روش پوهنر بر براون را نشان داد. نتایج این پژوهش کاربردهای نظری و عملی برای نظریه پرداران آموزشی، طراحان برنامه درسی و مدرسان زبان انگلیسی دارد.

تبلیغات