ابن سینا و پاسخ به پارادوکس هایی درباره ماده و صورت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله پاسخ ابن سینا به دو پارادوکس کیت فاین درباره ماده و صورت را بررسی کردیم. پارادوکس هایی که در ذیل نظریه ماده - صورت گرایی ارسطوئی طرح می کند و مفروضات ارسطویی را از منظر آنها می سنجد. پاسخ ابن سینا به این پارادوکس ها مهم است زیرا مزایا و کاستی های احتمالی موجود در ماده-صورت گرایی سینوی را مشخص می کند. بر این اساس در مقاله: نخست، می پردازیم به پارادوکسی، درباره امکان تمایز میان دو شیئی که صورت و ماده مشترک دارند. برای رفع پارادوکس، سه آموزه انتقال ماده، صورت مشترک و ترکیب قابل طرح است با انکار هر آموزه پارادوکس حل می شود ابن سینا پارادوکس اول را با انکار صورت مشترک پاسخ می دهد. دوم، می پردازیم به پارادوکسی، درباره تغییر ماده در یک شی و حفظ اینهمانی آن در طول زمان، که نشان دادیم ابن سینا در این موضع نمی تواند پارادوکس را حل کند و تنها راه ممکن ابن سینا نسبی کردن رابطه جزئیت ماده به شاخص زمان است.Avicenna's Answer to Paradoxes about Matter and Form
This article examines Avicenna's response to Kite Fine's paradoxes about matter and form. He formulates these paradoxes under the theory of Aristotelian Hylomorphism and analyzes Aristotelian assumptions from their point of view. Avicenna's response to paradoxes is essential because it identifies the possible advantages and disadvantages of Avicenna's theory. The first paradox concerns the possibility of distinguishing between two objects that have a common form and matter. Fine offers three doctrines to solve the paradox: material migration, common form, and simple composition. Rejection of any doctrine removes the paradox. He pursues solutions by rejecting simple composition. The solutions involve examining the relationship between time index and composition, but Avicenna responds to the first paradox by rejecting the common form. The second paradox concerns the matter variation in an object and maintaining that object's identity over time. According to Fine, the paradox will not be solved if we reject the material migration and the common form. Again, the solution is to abandon the doctrine of simple composition, but Avicenna cannot solve the paradox by rejecting the common form. We examined several different answers from Avicenna's perspective, but we have shown that Avicenna cannot solve the problem.
تبلیغات
