چکیده

One of the common problems among university students is self-harm behavior which has many negative consequences for the people involved and the society. The aim of this study is to investigate the frequency of occurrence of self-harm behavior in university students. The participants of this descriptive study include the entire undergraduate students of the University of Guilan in the academic year 2019-20. A total of 508 students (368 females and 140 males) are selected based on Convenience Sampling. For data collection, the Self-harm Inventory Questionnaire (SHI) is employed; moreover, descriptive statistics as well as Chi-square test are used. According to the findings, 17.8% of students have self-harm behavior. The results of Chi-square test reveal that there is no significant difference between male and female students in terms of the frequency of occurrence of direct, indirect and general self-harm behavior (P> 0.01). Burning the body, recklessness in driving, alcohol abuse and deliberate loss of job in male students and being involved in relationships that expose one to sexual abuse and deliberate self-starvation are more common in female students (p< 0.01).  Also, local and non-local university students and different age groups of students show significant different behavior in terms of direct and indirect self-harm (P<0.01). Based on the findings, it can be stated that self-harm is relatively common behavior among university students. As a result, these people need to be identified and treated in a timely manner to reduce the negative consequences of this kind of behavior.

رفتارهای خودآسیب زنی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان فراوانی رفتارهای خودآسیب زنی در دانشجویان بود. جامعه آماری این پژوهش توصیفی را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل می دهند. شرکت کنندگان در پژوهش 508 دانشجو ( 368 زن و 140 مرد) بودند که به صورت در دسترس از میان دانشجویان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه خودآسیب زنی سانسون و همکاران (1998) و برای تجزیه و تحلیل آن از روش های آمار توصیفی و مجذور خی دو استفاه شد. براساس نتایج به دست آمده 8/17 درصد دانشجویان رفتارهای خود آسیب زنی دارند. نتایج آزمون خی دو نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر در فراوانی رفتارهای خود آسیب زنی مستقیم، غیرمستقیم و کلی تفاوت وجود ندارد (01/0P>). اما رفتارهای سوزاندن بدن، رانندگی پرخطر، مصرف بیش از اندازه مشروبات الکی و از دست دادن عمدی شغل در دانشجویان پسر و درگیری در روابطی که فرد را در معرض سواستفاده جنسی قرار می دهد و گرسنگی دادن به خود در دانشجویان دختر بیش تر بود (01/0P<). همچنین دانشجویان بومی و عیر بومی و گروه های سنی مختلف دانشجویان در زمینه بروز رفتارهای خودآسیب زنی غیر مستقیم و کلی متفاوت بودند (01/0P<). بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که خودآسیب زنی در دانشجویان، رفتاری نسبتاً شایع است. در نتیجه لازم است که این افراد به موقع شناسایی و درمان شوند تا از عواقب منفی این رفتارها کاسته شود.

تبلیغات