هدف مطاله حاضر تعیین روابط ساختاری بین بی تفاوتی سازمانی، فضیلت سازمانی، عدالت سازمانی و کیفیت زندگی کاری کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان استان های شمال غرب ایران بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی (مدل یابی معادلات ساختاری) بود و جامعه آماری شامل 204 کارمند رسمی شاغل ادارات کل ورزش و جوانان استان های شمال غرب ایران (آذربایجان شرقی، 86 نفر، آذربایجان غربی، 57 نفر و اردبیل،61 نفر)، طبق آمار سال 1399 بود. براساس روش کل شمار، همه 204 کارمند(134 مرد و 65 زن) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که پرسشنامه های بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکاران (1389)، فضیلت سازمانی کامرون و همکاران(2004)، کیفیت زندگی کاری والتون (1973)، و عدالت سازمانی نیهوف و مورمن(1993)، را تکمیل کردند. از نرم افزارهای (Spss 24) و (Amos26)، جهت تحلیل و مدل یابی بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد اثرات فضیلت سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی(25/0- b=)، (005/0p=)، کیفیت زندگی کاری بر بی تفاوتی سازمانی(31/0- b=)، (001/0p=)، و در نهایت تاثیر عدالت سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی (37/0- b=)، (001/0p=)، منفی و معنی دار بود. همچنین شاخص های بدست آمده از برازش مدل، مطلوبیت مدل تحقیق را تایید کردند. به نظر می رسد مدیران از طریق ارتقاء فضیلت سازمانی و بهبود برنامه های کیفیت زندگی کاری و عدالت سازمانی، می توانند زمینه های بروز بی تفاوتی سازمانی کارکنان را کاهش دهند.
