تهجد امام خمینی

یکی از نزدیکان امام می‌گفت:پنجاه سال بود که نماز شب امام خمینی(ره) ترک نشده بود.امام در صحت و بیماری،در زندان و در خلاصی،در تبعید و حتّی بر روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب می‌خواندند.امام در قم بیمار شدند و به دستور اطبّا می‌بایست به تهران منتقل می‌شدند،هوا بسیار سرد بود و برف می‌بارید و یخبندان عجیبی در جاده‌ها وجود داشت،امام چندین ساعت در آمبولانس بودند،و پس از انتقال به بیمارستان قلب،باز نماز شب خواندند.شبی که از پاریس به سوی تهران می‌آمدند تمام افراد در هواپیما خوابیده بودند و تنها امام در طبقه بالای هواپیما نماز شب می‌خواندند و شما هم اگر امام را از نزدیک دیده بودید آثار اشک بر گونه‌های مبارک ایشان حکایت از شب زنده‌داری‌ها و گریه‌های نیمه شب وی داشت.به طوری‌که حتی خدمه هواپیما تعجّب کرده‌ بودند و شنیدم که پرسیده بودند:آیا امام(ره)از چیزی ناراحت است؟و من گفتم که کار هر شب امام همین است.و به راستی که امام مصداق کامل این آیه شریفه بودند:
«تتجافی جنوبهم عن المضاجع یدعون ربّهم خوفاً و طمعاً و ممّا رزقناهم ینفقون…؛پهلوهای آنان از بسترها،تهی می‌شود و از خوابگاه خودشان برمی‌خیزند و پروردگارشان را از روی بیم و امید می‌خوانند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم انفاق می‌کنند،کسی نمی‌داند که به پاداش اعمال آنها چه چیزهایی که باعث چشم روشنی است،برای آنها ذخیره شده است».(سوره سجده/16 و 17)
فرازهایی از ابعاد روحی،اخلاقی و عرفانی امام خمینی