زمینه و هدف: سابقه ریسک در صنعت بانکداری قدمت طولانی دارد. با وجود تنوع در خدمات و نوآوری در بانکداری، ریسکها نه تنها کاهش نداشته بلکه افزایش نیز یافته است. وجود عوامل متعدد از جمله وجود بحرانهای مالی سبب شده که پدیده ریسک همواره به عنوان یک تهدید، فعالیت بانکها را تحت تهدید جدی قرار دهد. لزوم توجه به مدیریت ریسک در صنعت بانکداری هنگامی بارز می گردد که عوامل درون و برون سازمانی از جمله مدیران، سهامداران، سپرده گذاران، نهادهای دولتی و نهادهای بین المللی به این مهم توجه ای ویژه داشته باشند. هدف از این پژوهش تببین تاثیر بحران مالی بر روی بانکهایی است که در شروع پیشرفت در عرصه بانکداری جهانی می باشند. روش پژوهش: این پژوهش از نوع هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی همبستگی است. بازه زمانی پژوهش از سال 1394 لغایت 1399 بوده است. جامعه آماری پژوهش 200 بانک بزرگ در حال توسعه به گزارش موسسه مطالعاتی گلوبال فایننس است که 7 بانک ایرانی بوده و به عنوان نمونه انتخاب شده است (ملی – صادرات – ملت – تجارت – سپه – مسکن – کشاورزی). برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از مدل های رگرسیونی چند متغیره در نرم افزار اویوز استفاده شده است. متغیر وابسته در این پژوهش ریسک سیستماتیک، متغیر مستقل بحران مالی، متغیر تعدیل گر میزان ریسک پذیری مدیران و متغیرهای کنترلی استقلال مدیران، اندازه بانک، اهرام مالی و بازده دارایی است. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که بحران مالی بر ریسک سیستماتیک بانکهای درحال توسعه جهانی تاثیر دارد. همچنین بحران مالی در تعامل با ریسک پذیری مدیران بر میزان ریسک سیستماتیک بانکهای درحال توسعه تاثیر دارد.
