نشانههای ظهور حضرت مهدی(ع)
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
متن
2 - (اقتربت الساعة و انشق القمر× فتول عنهم یوم یدع الداع الى شئ نکر)
(قمر: 1 و6).
«آن ساعت نزدیک آمد و ماه آسمان شکافته شد. پس از آنان روى بگردان تا روزى که ندا کنندهاى خلق را به عالمى حیرتآور و هولانگیز دعوت کند».
در حدیثى آن ساعت را خروج حضرت مهدى(ع) دانسته که مردم را به آئینى فرا مىخواند که آن را منکر و ناشناخته مىدانند و باور نمىکنند که آئین اسلام باشد.
امام صادق(ع) برخى از ویژگیهاى آئین اسلام در آن زمان را اینگونه برمىشمارد:
وقتى حضرت قائم قیام کند، به جانب کوفه رهسپار مىشود و چهار مسجد را در کوفه ویران مىسازد[چرا که با موازین اسلام همخوان نیستند] و در روى کره زمین مسجدى که داراى اشراف و بالکن باشد، باقى نخواهد ماند جز این ویران مىسازد و آنها را بدون صاف و مستوى[بدون بالکن و اشراف] مىسازد، راههاى بزرگ را توسعه مىبخشد و همه چیزهایى که از دیوارها به کوچه و خیابان موجود است، از قبیل بالکن، ناودان و... دستور مىفرماید برچیده شوند، همه بدعتها را از بین مىبرد و همه سنتها را تجدید مىفرماید شهرها و کشورهاى قسطنطنیه، چین و کوهستانهاى دیلم را مىگشاید، و هفتسال اینگونه حکم مىراند که هر سالى برابر ده سال از سالهاى معمولى است. سپس آنچه خدا خواهد انجام مىدهد.
راوى خبر مىپرسد: فدایت گردم چگونه سالها طولانى مىشود[و یک سال به اندازه ده سال خواهد گشت] فرمود: خداوند متعال فرمان مىدهد فلک درنگ و حرکت را کند گرداند از اینرو روزها و سالها طولانى خواهند گشت.
ابو بصیر که راوى خبر است، باز مىپرسد: آنان مىگویند فلک اگر تغییر کند[و از حرکت معمولى باز ایستد یا کند شود]، از بین خواهد رفت؟ فرمود: این سخن زندیقان است، اما مسلمانان چنین راهى را نخواهند پیمود و حال آن که خداوند متعال ماه را براى پیامبر(ص) شکافت و قبل از آن خورشید را براى یوشع بن نون برگرداند، از همه بالاتر، خبر داد به طولانى بودن روز قیامت روزى که برابر هزار سال از سالهاى معمولى مردمان است. (1)
تایید سخن از دیدگاه دانش روز
1 - طولانى شدن روز و سال در زمان ظهور حضرت مهدى(ع) از دیدگاه دانش روز با مشکل روبهرو نخواهد بود، بلکه دانش جدید آن را تایید مىکند.
ما در این راستا با توجه به این که نیروى جاذبه(گرانش عام) در همه اجرام آسمانى و اجسام عنصرى و زمینى کارگر و مؤثر است، به نیروى جاذبه ماه و تاثیر آن بر آب دریاها، خاک و خشکىها و ایست دادن به کره زمین اشاره خواهیم داشت.
از دیر باز مردم روزگاران مىدانستند میان طلوع و غروب ماه و برآمدن و فرونشینى آب دریاها بایستى رابطهاى وجود داشته باشد، اما چگونگى آن را نمىدانستند تا این که:
نابغه بزرگ جهان دانش «اسحاق نیوتون» براى نخستین بار بر این معما دستیافت و چگونگى پیدایش آن را به درستى بیان داشت.
پدیده کشنده(جزر و مد) اساسا زاییده نیروى جاذبه کره ماه است، بدیهى است دریاها در مقایسه با خشکىهاى زمین از قابلیت انعطاف و نرمى بیشترى برخوردار بوده و بالطبع در برابر نیروى کشش ماه کمتر ایستادگى مىکنند، به همین مناسبت تودههاى آب در زیر پاى ماه انباشته مىگردند و پدیدهاى را به نام «برکشند» ایجاد مىکنند.
همزمان با «برکشند» رو به ماه، «برکشند» دیگرى در آن سوى کره زمین ایجاد مىگردد بدینسان که آبهاى آن سوى کره زمین که از ماه بدورند، کمتر متاثر گردیده و به اصطلاح عقب مىمانند و آب توده عظیمى را ایجاد مىکنند، لذا روزانه هر نقطه از سطح دریا دوبار دستخوش برکشند و دو بار هم دستخوش «فروکشند» مىگردد.
بنابراین، بهطور متوسط فاصله(زمان) بین دو جزر و مد متوالى 12 ساعت و 5/25دقیقه است، درست نصف زمانى که طول مىکشد، تا ماه ظاهرا یک دور کامل دور زمین بپیماید یعنى 24 ساعت و 51 دقیقه.
جزر و مد همراه با حرکت ظاهرى ماه از افق شرقى ناظر، به سمت افق غربى او پیش مىروند.
اثر جاذبه خورشید در جزر و مد نسبتبه ماه از درجه دوم اهمیتبرخوردار است، زیرا فاصله آن بیشتر(فاصله خورشید از زمین یکصد و پنجاه میلیون کیلومتر) است، از اینرو نسبت نیروى مولد جزر و مد خورشید تنها حدود7درصد(7%) نیروى ماه است.
وقتى که نیروهاى مولد ماه و خورشید هماهنگ عمل مىکنند، مثلا هنگام ماه نو که هر دو در یک طرف زمین هستند، جزر و مدها در حداکثر خود هستند و به نام جزر و مد 2بهارى یا «مهکشند» (Sprinq tide) نامیده مىشود، حد دیگر وقتى است که خورشید و ماه باهم زاویه 900 درجه (تربیع) مىسازند در این هنگام جزر و مد را به حد اقل و به جزر و مدهاى خفیف یا «کهشکند» (Iveap tide) مبدل مىسازند.
نزدیکى ماه نیز تاثیرى در ارتفاع جزر و مد دارد، هنگامى که ماه در حضیض زمینى قرار دارد نیروى مولد جزر و مد آن به اندازه 20% بیش از حد عادى است.
جاذبه ماه سبب مىشود علاوه بر آماسیدن آبهاى کره زمین خشکىها نیز دستخوش تورم گردند که در مقایسه با آماس آبها نامحسوس است.
نیروى حاصل از جاذبه ماه و لنگرى که از جانب انباشته شدن آبها به وجود مىآید، سبب مىشوند چرخش محورى زمین به آرامى ایست(ترمز) کند و بدینسان بر طول شبانهروز زمینى مىافزایند.
بررسى خطوط رشد و نمو سنگوارههاى مرجانى بیانگر آن است که در 350 میلیون سال پیش طول شبانهروز حدود سه(3) ساعت کوتاهتر از شبانهروز کنونى بوده و طول سال خورشیدى به چیزى حدود 400 روز بالغ مىگردیده است.
بررسىهایى که از روى سوابق بجا مانده از کسوف و خسوفهاى گذشته به عمل آمده، نشان مىدهد که روند افزایش طول روزهاى زمینى0016% ثانیه در هر قرن است. (2)
2 - کسى که این نیروى بنیادین و زیربنایى را به نام جاذبه در سرتاسر این نظام اعم از جسمانى، جرمانى و کیهانى به ودیعه نهاده است و شاید این آیه(چنان که برخى از مفسران برآنند) به آن اشاره داشته باشد:
(الله الذى رفع السموات بغیر عمد ترونها ثم استوى على العرش و سخر الشمس و القمر کل یجرى لاجل مسمى...)(رعد: 2).
«خدا است آن ذات پاکى که آسمانها را بدون ستون برافراشت و شما آن را ملاحظه مىکنید آنگاه با کمال قدرت عرش را در خلقتبیاراست و خورشید و ماه را مسخر اراده خود ساخت که هرکدام در وقتخاص و مدار معین به گردش آیند».
چنین خدایى قدرت دارد پریود روزانه و سالیانه(حرکت وضعى و انتقالى) کره زمین را کاهش دهد یک دور گردش وضعى زمین را ده برابر کرده به 240 ساعتبرساند و یک دور گردش سالیانه زمین در مدار خود را ده برابر کرده یعنى کره زمین که در هر ثانیه سى(30) کیلومتر حرکت مىکند، به3 کیلومتر کاهش دهد از اینرو امام صادق(ع) براى رفع تعجب از ابوبصیر مىفرماید:
آنگونه که ماه براى رسول خدا شکافته شد[روایات در این باره از سنى و شیعه به سرحد یقین و تواتر است] و پیش از آن خورشید بر یوشع بن نون باز گشت[به احتمال قوى به مقدار چند ساعت کره زمین در حرکت وضعى خود از راستبه چپ (غرب به شرق) برگشته باشد]، چنان که امروزه منجمان ناهید(زهره)شناس معتقدند حرکت وضعى ناهید از شرق به غرب یعنى برخلاف حرکت وضعى زمین است، از اینرو در زهره خورشید از مغرب طلوع و به مشرق غروب مىکند، پس خداوند قادر است که چنین حرکتى را ظرف چند ساعتبراى کره زمین در زمان یوشع بن نون پدید آورد. و از همه مهمتر روز قیامت است که قرآن در باره مقدار آن مىفرماید:
(...و ان یوما عند ربک کالف سنة مما تعدون)(حج:47).
«همانا یک روز نزد خدا چون هزار سال به حساب شماست».
و مىفرماید:
(یدبر الامر من السماء الى الارض ثم یعرج الیه فى یوم کان مقداره الف سنة مما تعدون)(سجده: 5).
«او امر عالم را به نظام احسن و اکمل از آسمان تا زمین تدبیر مىکند سپس روزى که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است، باز به سوى خود بالا مىبرد».
3 - ایستادن آفتاب
نوشته سید اسماعیل عقیلى را مىتوان تایید دیگرى دانستبر فرمایش امام صادق(ع) یعنى بربازگشتخورشید، که ما به تعبیر دیگر بازگشتحرکت وضعى زمین دانستیم، وى در باب علائم ظهور نوشته است: از آن علایم ایستادن آفتاب است در وسط آسمان از اول ظهر تا وقت عصر بدون آن که حرکت نماید، و این دلیل استبر تغییر حرکت افلاک (3) مورخان و محدثان این سخن را ذیل آیه نوشتهاند:
(ان نشا ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین)(شعراء:4).
«ما اگر بخواهیم از آسمان نشانه و آیت قهرى نازل گردانیم تا همه بر آن گردن نهند و خاضع شوند».
ابوبصیر گوید: از امام صادق(ع) درباره این آیه شنیدم فرمود: به زودى خداوند درباره آنان چنین خواهد گرد گفتم: اینان چهکسانى مىباشند؟ فرمود: بنىامیه و یارانشان مىباشند، گفتم آن نشانه و آیه چیست؟ فرمود: ایستادن خورشید بین اول ظهر تا وقت عصر و خارج شدن و پدیدار گشتن یک صورت تا سینه شخصى -که حسب و نسب او شناخته شده است- در خورشید، این پدیده در زمان سفیانى واقع شود در این هنگام سفیانى و دار و دسته او به هلاکتخواهند رسید.
امام صادق(ع) فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدى(ع) پنج نشانه واقع مىشود:
1 - صیحه آسمانى، آن حضرت در مکه داخل مىشود و در جانب خانه کعبه ظهور مىنماید و چون آفتاب بلند شود، قبل از آن منادى ندا کند که همه اهل زمین و اسمان بشنوند و بگوید: اى گروه خلایق آگاه باشید که این مهدى آل محمد است. او را به نام و کنیه جدش رسول خدا(ص) یاد نماید و در این باره این آیه نازل شد: (ان نشا ننزل علیهم من السماء...).
2 - سفیانى: او از بیابان بىاب و علف واقع میان مکه و شام خروج کند، سفیانى مردى استبد صورت، آبلهرو، چهارشانه، ازرق چشم و نام او «عثمان بن عنبسه» و از فرزندان یزید بن معاویه است، او شهرهاى دمشق، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین را به تصرف خویش آورد....
3 - فرو رفتن لشگر سفیانى، در بیابانى بین مکه و مدینه، نیروهاى او در این محور به سیصدر هزار نفر مىرسند، و سرانجام خود او به دست لشگریان حضرت مهدى(ع) در بیتالمقدس کشته خواهد گشت.
4 - قتل نفس زکیه، و آن پسرى است از آل محمد(ص) که بین رکن و مقام شهید مىشود.
5- یمانى: خروج یمانى از یمن اتفاق مىافتد. در پارهاى اخبار وارد شده که یمانى و خراسانى و سفیانى در زمان واحد خروج خواهند نمود یعنى در یک روز و یک ماه و یک سال و در میان این سه نفر از یمانى هدایت کنندهتر نیست وى خلایق را به سوى حق دلالت مىکند. (4)
پىنوشتها:
1) تفسیر نورالثقلین، ذیل قمر، 1،6 - بحارج52، ص333،337و339.
2) پاتریک مور (patrick Moore) گرى هانت (Garry unt) اطلس منظومه خورشیدى، برگردان عباس جعفرى، ص 94، و بعد، نشر سازمان گیتاشناسى، تابستان 1374ش.
مایردگانى، نجوم به زبان ساده2/186 وجد ترجمه محمد رضا خواجهپور، نشر گیتاشناسى،1363ش.
مبانى نجوم، تالیف اتواستروو (Otto Struve) بورلى لیند، هلن پیلانس، برگردان حسین زمردیان، بهروز حاجبى، ص37 و بعد، نشر دانشگاه تهران، 1364ش.
3) کفایةالموحدین، سید اسماعیل نورى عقیلى، مقاله رابعه، در بیان بعضى از علائم ظهور- منتهى الآمال، محدث قمى، فصل7، در بعضى از علامات ظهور - تفسیر نورالثقلین ذیل سوره شعراء.
4) مدرک قبل.
(قمر: 1 و6).
«آن ساعت نزدیک آمد و ماه آسمان شکافته شد. پس از آنان روى بگردان تا روزى که ندا کنندهاى خلق را به عالمى حیرتآور و هولانگیز دعوت کند».
در حدیثى آن ساعت را خروج حضرت مهدى(ع) دانسته که مردم را به آئینى فرا مىخواند که آن را منکر و ناشناخته مىدانند و باور نمىکنند که آئین اسلام باشد.
امام صادق(ع) برخى از ویژگیهاى آئین اسلام در آن زمان را اینگونه برمىشمارد:
وقتى حضرت قائم قیام کند، به جانب کوفه رهسپار مىشود و چهار مسجد را در کوفه ویران مىسازد[چرا که با موازین اسلام همخوان نیستند] و در روى کره زمین مسجدى که داراى اشراف و بالکن باشد، باقى نخواهد ماند جز این ویران مىسازد و آنها را بدون صاف و مستوى[بدون بالکن و اشراف] مىسازد، راههاى بزرگ را توسعه مىبخشد و همه چیزهایى که از دیوارها به کوچه و خیابان موجود است، از قبیل بالکن، ناودان و... دستور مىفرماید برچیده شوند، همه بدعتها را از بین مىبرد و همه سنتها را تجدید مىفرماید شهرها و کشورهاى قسطنطنیه، چین و کوهستانهاى دیلم را مىگشاید، و هفتسال اینگونه حکم مىراند که هر سالى برابر ده سال از سالهاى معمولى است. سپس آنچه خدا خواهد انجام مىدهد.
راوى خبر مىپرسد: فدایت گردم چگونه سالها طولانى مىشود[و یک سال به اندازه ده سال خواهد گشت] فرمود: خداوند متعال فرمان مىدهد فلک درنگ و حرکت را کند گرداند از اینرو روزها و سالها طولانى خواهند گشت.
ابو بصیر که راوى خبر است، باز مىپرسد: آنان مىگویند فلک اگر تغییر کند[و از حرکت معمولى باز ایستد یا کند شود]، از بین خواهد رفت؟ فرمود: این سخن زندیقان است، اما مسلمانان چنین راهى را نخواهند پیمود و حال آن که خداوند متعال ماه را براى پیامبر(ص) شکافت و قبل از آن خورشید را براى یوشع بن نون برگرداند، از همه بالاتر، خبر داد به طولانى بودن روز قیامت روزى که برابر هزار سال از سالهاى معمولى مردمان است. (1)
تایید سخن از دیدگاه دانش روز
1 - طولانى شدن روز و سال در زمان ظهور حضرت مهدى(ع) از دیدگاه دانش روز با مشکل روبهرو نخواهد بود، بلکه دانش جدید آن را تایید مىکند.
ما در این راستا با توجه به این که نیروى جاذبه(گرانش عام) در همه اجرام آسمانى و اجسام عنصرى و زمینى کارگر و مؤثر است، به نیروى جاذبه ماه و تاثیر آن بر آب دریاها، خاک و خشکىها و ایست دادن به کره زمین اشاره خواهیم داشت.
از دیر باز مردم روزگاران مىدانستند میان طلوع و غروب ماه و برآمدن و فرونشینى آب دریاها بایستى رابطهاى وجود داشته باشد، اما چگونگى آن را نمىدانستند تا این که:
نابغه بزرگ جهان دانش «اسحاق نیوتون» براى نخستین بار بر این معما دستیافت و چگونگى پیدایش آن را به درستى بیان داشت.
پدیده کشنده(جزر و مد) اساسا زاییده نیروى جاذبه کره ماه است، بدیهى است دریاها در مقایسه با خشکىهاى زمین از قابلیت انعطاف و نرمى بیشترى برخوردار بوده و بالطبع در برابر نیروى کشش ماه کمتر ایستادگى مىکنند، به همین مناسبت تودههاى آب در زیر پاى ماه انباشته مىگردند و پدیدهاى را به نام «برکشند» ایجاد مىکنند.
همزمان با «برکشند» رو به ماه، «برکشند» دیگرى در آن سوى کره زمین ایجاد مىگردد بدینسان که آبهاى آن سوى کره زمین که از ماه بدورند، کمتر متاثر گردیده و به اصطلاح عقب مىمانند و آب توده عظیمى را ایجاد مىکنند، لذا روزانه هر نقطه از سطح دریا دوبار دستخوش برکشند و دو بار هم دستخوش «فروکشند» مىگردد.
بنابراین، بهطور متوسط فاصله(زمان) بین دو جزر و مد متوالى 12 ساعت و 5/25دقیقه است، درست نصف زمانى که طول مىکشد، تا ماه ظاهرا یک دور کامل دور زمین بپیماید یعنى 24 ساعت و 51 دقیقه.
جزر و مد همراه با حرکت ظاهرى ماه از افق شرقى ناظر، به سمت افق غربى او پیش مىروند.
اثر جاذبه خورشید در جزر و مد نسبتبه ماه از درجه دوم اهمیتبرخوردار است، زیرا فاصله آن بیشتر(فاصله خورشید از زمین یکصد و پنجاه میلیون کیلومتر) است، از اینرو نسبت نیروى مولد جزر و مد خورشید تنها حدود7درصد(7%) نیروى ماه است.
وقتى که نیروهاى مولد ماه و خورشید هماهنگ عمل مىکنند، مثلا هنگام ماه نو که هر دو در یک طرف زمین هستند، جزر و مدها در حداکثر خود هستند و به نام جزر و مد 2بهارى یا «مهکشند» (Sprinq tide) نامیده مىشود، حد دیگر وقتى است که خورشید و ماه باهم زاویه 900 درجه (تربیع) مىسازند در این هنگام جزر و مد را به حد اقل و به جزر و مدهاى خفیف یا «کهشکند» (Iveap tide) مبدل مىسازند.
نزدیکى ماه نیز تاثیرى در ارتفاع جزر و مد دارد، هنگامى که ماه در حضیض زمینى قرار دارد نیروى مولد جزر و مد آن به اندازه 20% بیش از حد عادى است.
جاذبه ماه سبب مىشود علاوه بر آماسیدن آبهاى کره زمین خشکىها نیز دستخوش تورم گردند که در مقایسه با آماس آبها نامحسوس است.
نیروى حاصل از جاذبه ماه و لنگرى که از جانب انباشته شدن آبها به وجود مىآید، سبب مىشوند چرخش محورى زمین به آرامى ایست(ترمز) کند و بدینسان بر طول شبانهروز زمینى مىافزایند.
بررسى خطوط رشد و نمو سنگوارههاى مرجانى بیانگر آن است که در 350 میلیون سال پیش طول شبانهروز حدود سه(3) ساعت کوتاهتر از شبانهروز کنونى بوده و طول سال خورشیدى به چیزى حدود 400 روز بالغ مىگردیده است.
بررسىهایى که از روى سوابق بجا مانده از کسوف و خسوفهاى گذشته به عمل آمده، نشان مىدهد که روند افزایش طول روزهاى زمینى0016% ثانیه در هر قرن است. (2)
2 - کسى که این نیروى بنیادین و زیربنایى را به نام جاذبه در سرتاسر این نظام اعم از جسمانى، جرمانى و کیهانى به ودیعه نهاده است و شاید این آیه(چنان که برخى از مفسران برآنند) به آن اشاره داشته باشد:
(الله الذى رفع السموات بغیر عمد ترونها ثم استوى على العرش و سخر الشمس و القمر کل یجرى لاجل مسمى...)(رعد: 2).
«خدا است آن ذات پاکى که آسمانها را بدون ستون برافراشت و شما آن را ملاحظه مىکنید آنگاه با کمال قدرت عرش را در خلقتبیاراست و خورشید و ماه را مسخر اراده خود ساخت که هرکدام در وقتخاص و مدار معین به گردش آیند».
چنین خدایى قدرت دارد پریود روزانه و سالیانه(حرکت وضعى و انتقالى) کره زمین را کاهش دهد یک دور گردش وضعى زمین را ده برابر کرده به 240 ساعتبرساند و یک دور گردش سالیانه زمین در مدار خود را ده برابر کرده یعنى کره زمین که در هر ثانیه سى(30) کیلومتر حرکت مىکند، به3 کیلومتر کاهش دهد از اینرو امام صادق(ع) براى رفع تعجب از ابوبصیر مىفرماید:
آنگونه که ماه براى رسول خدا شکافته شد[روایات در این باره از سنى و شیعه به سرحد یقین و تواتر است] و پیش از آن خورشید بر یوشع بن نون باز گشت[به احتمال قوى به مقدار چند ساعت کره زمین در حرکت وضعى خود از راستبه چپ (غرب به شرق) برگشته باشد]، چنان که امروزه منجمان ناهید(زهره)شناس معتقدند حرکت وضعى ناهید از شرق به غرب یعنى برخلاف حرکت وضعى زمین است، از اینرو در زهره خورشید از مغرب طلوع و به مشرق غروب مىکند، پس خداوند قادر است که چنین حرکتى را ظرف چند ساعتبراى کره زمین در زمان یوشع بن نون پدید آورد. و از همه مهمتر روز قیامت است که قرآن در باره مقدار آن مىفرماید:
(...و ان یوما عند ربک کالف سنة مما تعدون)(حج:47).
«همانا یک روز نزد خدا چون هزار سال به حساب شماست».
و مىفرماید:
(یدبر الامر من السماء الى الارض ثم یعرج الیه فى یوم کان مقداره الف سنة مما تعدون)(سجده: 5).
«او امر عالم را به نظام احسن و اکمل از آسمان تا زمین تدبیر مىکند سپس روزى که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است، باز به سوى خود بالا مىبرد».
3 - ایستادن آفتاب
نوشته سید اسماعیل عقیلى را مىتوان تایید دیگرى دانستبر فرمایش امام صادق(ع) یعنى بربازگشتخورشید، که ما به تعبیر دیگر بازگشتحرکت وضعى زمین دانستیم، وى در باب علائم ظهور نوشته است: از آن علایم ایستادن آفتاب است در وسط آسمان از اول ظهر تا وقت عصر بدون آن که حرکت نماید، و این دلیل استبر تغییر حرکت افلاک (3) مورخان و محدثان این سخن را ذیل آیه نوشتهاند:
(ان نشا ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین)(شعراء:4).
«ما اگر بخواهیم از آسمان نشانه و آیت قهرى نازل گردانیم تا همه بر آن گردن نهند و خاضع شوند».
ابوبصیر گوید: از امام صادق(ع) درباره این آیه شنیدم فرمود: به زودى خداوند درباره آنان چنین خواهد گرد گفتم: اینان چهکسانى مىباشند؟ فرمود: بنىامیه و یارانشان مىباشند، گفتم آن نشانه و آیه چیست؟ فرمود: ایستادن خورشید بین اول ظهر تا وقت عصر و خارج شدن و پدیدار گشتن یک صورت تا سینه شخصى -که حسب و نسب او شناخته شده است- در خورشید، این پدیده در زمان سفیانى واقع شود در این هنگام سفیانى و دار و دسته او به هلاکتخواهند رسید.
امام صادق(ع) فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدى(ع) پنج نشانه واقع مىشود:
1 - صیحه آسمانى، آن حضرت در مکه داخل مىشود و در جانب خانه کعبه ظهور مىنماید و چون آفتاب بلند شود، قبل از آن منادى ندا کند که همه اهل زمین و اسمان بشنوند و بگوید: اى گروه خلایق آگاه باشید که این مهدى آل محمد است. او را به نام و کنیه جدش رسول خدا(ص) یاد نماید و در این باره این آیه نازل شد: (ان نشا ننزل علیهم من السماء...).
2 - سفیانى: او از بیابان بىاب و علف واقع میان مکه و شام خروج کند، سفیانى مردى استبد صورت، آبلهرو، چهارشانه، ازرق چشم و نام او «عثمان بن عنبسه» و از فرزندان یزید بن معاویه است، او شهرهاى دمشق، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین را به تصرف خویش آورد....
3 - فرو رفتن لشگر سفیانى، در بیابانى بین مکه و مدینه، نیروهاى او در این محور به سیصدر هزار نفر مىرسند، و سرانجام خود او به دست لشگریان حضرت مهدى(ع) در بیتالمقدس کشته خواهد گشت.
4 - قتل نفس زکیه، و آن پسرى است از آل محمد(ص) که بین رکن و مقام شهید مىشود.
5- یمانى: خروج یمانى از یمن اتفاق مىافتد. در پارهاى اخبار وارد شده که یمانى و خراسانى و سفیانى در زمان واحد خروج خواهند نمود یعنى در یک روز و یک ماه و یک سال و در میان این سه نفر از یمانى هدایت کنندهتر نیست وى خلایق را به سوى حق دلالت مىکند. (4)
پىنوشتها:
1) تفسیر نورالثقلین، ذیل قمر، 1،6 - بحارج52، ص333،337و339.
2) پاتریک مور (patrick Moore) گرى هانت (Garry unt) اطلس منظومه خورشیدى، برگردان عباس جعفرى، ص 94، و بعد، نشر سازمان گیتاشناسى، تابستان 1374ش.
مایردگانى، نجوم به زبان ساده2/186 وجد ترجمه محمد رضا خواجهپور، نشر گیتاشناسى،1363ش.
مبانى نجوم، تالیف اتواستروو (Otto Struve) بورلى لیند، هلن پیلانس، برگردان حسین زمردیان، بهروز حاجبى، ص37 و بعد، نشر دانشگاه تهران، 1364ش.
3) کفایةالموحدین، سید اسماعیل نورى عقیلى، مقاله رابعه، در بیان بعضى از علائم ظهور- منتهى الآمال، محدث قمى، فصل7، در بعضى از علامات ظهور - تفسیر نورالثقلین ذیل سوره شعراء.
4) مدرک قبل.
تبلیغات
