رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با سازگاری و شادکامی

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با سازگاری و شادکامی در دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان فسا بود. به لحاظ ماهيت و اهداف، اين پژوهش از نوع کاربردی و براي اجراي آن از روش همبستگي استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دختر شهرستان فسا می باشند بود که در سال 96-1395 در آنجا مشغول به تحصیل بودند که تعداد 200 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش از روش نمونه گيري خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. براي گردآوري داده ها از مقیاس تجدید نظر شده الگوهای ارتباط خانواده کوئرنرو فیتزپاتریک، مقیاس سازگاری، مقیاس شادکامی اکسفورد ارگیل، علی پور و نوربالا استفاده شد، که روايي و پايايي آنها مورد تأييد قرار گرفته است. تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از پرسشنامه ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. در سطح آمار توصيفي از آمارهايي نظير ميانگين و انحراف معیار استفاده شد. در سطح آمار استنباطي از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتیجه حاصله نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده با سازگاری دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد، بین الگوهای ارتباطی خانواده با شادکامی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد، الگوهای ارتباطی خانواده قادر به پیش بینی معنادار سازگاری دانش آموزان می باشند و الگوهای ارتباطی خانواده قادر به پیش بینی معنادار شادکامی دانش آموزان می باشند.