پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین جهت گیری مذهبی و امیدواری با چشم انداز زمان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان های منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی97- 96به تعداد 420 نفر می باشند. نمونه پژوهش شامل 200 نفراست که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه جهت گیری مذهبی احسان بهرامی، پرسشنامه امید میلرو چشم انداز زمان زیمبارده است. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و با نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده بیانگر وجود تفاوت معنادار(P<0/01)است. نتایج تحلیل فرضیه ها بیانگر آن است که بین جهت گیری مذهبی درونی و امیدواری و نیز بین جهت گیری مذهبی با چشم انداز زمان در دانش آموزان و همچنین بین امیدواری باچشم انداز زمان در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. ولی بین جهت گیری مذهبی بیرونی و امیدواری با چشم انداز زمان تفاوت معناداری وجود ندارد. درنتیجه بین جهت گیری مذهبی درونی و امیدواری با چشم انداز زمان رابطه معنادار وجود دارد.
