پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هم وابستگی، احساس تنهایی و سبک های اسنادی همسران معتادین به اجرا در آمد. تحقیق حاضر طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و از منظر هدف، تحقیق کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش در برگیرنده کلیه همسران معتادین تحت درمان در شهر تهران می باشد. نمونه پژوهش حاضر براساس نمونه گیری مبتنی بر هدف بر اساس نمونه گیری در دسترس شامل 30 نفر(برای هر گروه 15 نفر؛ یعنی 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر نیز در گروه کنترل) بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هم وابستگی اسپن - فیشر (۱۹۹۱)، پرسشنامه احساس تنهایی، پرسشنامه سبک های اسناد و بسته درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بود و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بون فرونی استفاده شد. یافته ها نشان داد که با توجه به اینکه سطح معناداری از α کوچکتر است، همچنین با ملاحظه اینکه اثر پیش آزمون از طریق آزمون کوواریانس کتترل شده است، می توان نتیجه گرفت که در زمینه متغیر هم وابستگی، احساس تنهایی و سبک های اسنادی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معنادار موثر بوده است. همچنین با ملاحظه مجذور اتا هر سه متغیر، می توان نتیجه گرفت که مداخله آزمایشی منجر به تغییرات در گروه آزمایش شده است. پس درمان بر کاهش هم وابستگی و احساس تنهایی و تغییر سبک اسناد تاثیر داشت.
