پیش بینی صحیح بازده سهام، عامل کلیدی در تصمیم گیری های سرمایه گذاری است. هدف پژوهش حاضر، آزمون نظریه پنج عاملی فاما و فرنچ و مقایسه عملکرد الگوی سه عاملی و پنج عاملی در برآورد بازده موردانتظار است. این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است و فرضیه آن براساس اطلاعات سال های 1393-1388 برای 40 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران آزمون شده است. فرضیه پژوهش، با درنظرگرفتن همزمانی روابط، در دو مرحله آزمون سری زمانی آلفا برای سنجش عرض از مبدأ با آماره GRS و آزمون مقطعی فاما - مک بث در قیمت گذاری ضرایب بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد الگوی پنج عاملی فاما و فرنچ، با متغیر های توضیحی اندازه، ارزش، سودآوری و سرمایه گذاری، مازاد بازده سهام را با قدرت بیشتری نسبت به الگوی سه عاملی فاما و فرنچ توضیح می دهد. براساس نتایج در الگوی سه عاملی، تنها عامل ارزش معنادار است؛ در حالی که الگوی پنج عاملی دو عامل ارزش و سرمایه گذاری را قیمت گذاری می کند.
