"بررسی اجمالی تاریخچه روشهای آموزش زبان نشان میدهد که در ابتدا روشهای سمعی و بصری با استفاده از زبانشناسی کاربردی نقش زبان گفتاری را پررنگ تر کردند. سپس روش های نوین آموزش زبان تمرین های نوشتاری مناسب تری به زبان آموزان ارایه کرد. اما در این روش ها به آموزش زبان یعنی املا اهمیتی داده نشد.
در جامعه کنونی با توجه به اهمیت ارتباطات الکترونیکی زبان نوشتاری از جایگاه ویژه ای برخوردار است و نقش اجتماعی - فرهنگی آن باید در تدوین روش ها لحاظ گردد. مقاله حاضر بر آن است که نقایص آموزش املا در روش های مختلف را نشان دهد تا مدرسین با تمرین های مناسب این کمبود را جبران نمایند بدین ترتیب دانشجو قوائد کد نوشتاری را می آموزد و قادر به نوشتن و خواندن پیام های گوناگون (پیام کوتاه - نامه الکترونیکی) خواهد شد.
