احادیثى از امیر المومنین حضرت على علیه السلام

على علیه السلام :
ذکر الله سجیه کل محسن, و شیمه کل مومن(غرر الحکم, ج1, ص364, ح15)
به یاد خدا بودن روش هر نیکوکار و شیوه هر مومن است.

على علیه السلام :
ذکر الله دوإ اعلال النفوس(غرر الحکم, ج1, ص363, ح11)
یاد خدا دواى بیماریهاى نفوس است.

على علیه السلام :
ذکر الله ینیر البصائر, و یونس الضمائر(غرر الحکم, ج1, ص363, ح9)
یاد خدا بینش ها را روشن و باطنها را مونس است.
على علیه السلام :
علیک بذکر الله, فانه نور القلوب(غرر الحکم, ج2, ص19, ح23)
بر تو باد به یاد خدا بودن, چرا که آن روشنى دل است.

على علیه السلام :
افضل العباده سهر العیون بذکر الله سبحانه(غرر الحکم, ج1, ص196, ح327)
عالى ترین عبادت, دیدگان را به یاد پروردگار سبحان بیدار داشتن است.

على علیه السلام :
بذکر الله تستنزل النعمه(غرر الحکم, ج1, ص291, ح31)
با یاد خدا, نعمت الهى نازل مى شود.

على علیه السلام :
ذکر الله دعامه الایمان و عصمه من الشیطان(غرر الحکم, ج1, ص364, ح14)
یاد خدا, ستون ایمان و مصونیت از شر شیطان است.

على علیه السلام :
ان الله سبحانه و تعالى جعل الذکر جلإ للقلوب(نهج البلاغه, حکمت 222)
خداوند سبحان یاد خویش را جلاى قلبها قرار داده است.

على علیه السلام :
العافیه عشره إجزإ, تسعه منها فى الصمت الا من ذکر الله تعالى, و واحد فى ترک مجالسه السفهإ
(دستور معالم الحکم, ص24)
سلامتى ده بخش است نه بخش آن در سکوت جز به یاد خدا بودن, و بخش آخر آن در ترک همنشینى با سفیهان است.

على علیه السلام :
فى الذکر حیاه القلوب(غرر الحکم, ج2, ص152, ح1)
به یاد خدا بودن, زنده نگهداشتن دلهاست.

على علیه السلام :
من ذکر الله ذکره(غرر الحکم, ج2, ص154, ح116)
هر که به یاد خدا باشد, خدا به یاد او خواهد بود.

على علیه السلام :
من عمر قلبه بدوام الذکر حسنت افعاله فى السر والجهر(غرر الحکم, ج2, ص22, ح1219)
هر کس دلش را پیوسته با ذکر و یاد خدا آباد سازد, رفتار و اعمال او در پنهان و آشکار خوب گردد.

على علیه السلام :
لاتذکر الله سبحانه ساهیا, و لا تنسه لاهیا, واذکره ذاکرا کاملا, یوافق فیه قلبک لسانک, و یطابق اضمارک اعلانک, و لن تذکره حقیقه الذکر حتى تنسى نفسک فى ذکرک, و تفقدها فى إمرک.(غرر الحکم, ج2, ص333, ح207)
هیچ گاه خداوند سبحان را در حال سهو ونسیان یاد نکن و از روى لهو و بازى فراموش ننما, بلکه او را کاملا به یاد داشته باش به طورى که دلت با آن موافق و باطن و ظاهرت با آن مطابق باشد, و هرگز به حقیقت یاد خدا نمى رسى, مگر آن که خودت را فراموش کنى, و نفس و خودبینى را در کارت نابود سازى.

على علیه السلام :
الذکر ذکران: احدهما ذکر الله و تحمیده, فما احسنه و اعظم إجره! والثانى ذکر الله عند ما حرم الله, و هو افضل من الاول
(ابن ابى الحدید, ج20, ص347)
یاد خدا بودن دو گونه است: یکى آن که یاد او باشى و او را ستایش کنى پس چه نیکوست و چه پاداش بزرگى دارد و دوم آن که به نزد آنچه حرام است یاد او باشى[ و حرام را ترک کنى] که این گونه یاد خدا بودن بهتر از اولى است.

على علیه السلام :
من تذکر بعد السفر استعد(نهج البلاغه, حکمت ;280 تحف العقول, 167)
کسى که دورى سفر[ آخرت] را به یاد داشته باشد خود را آماده خواهد ساخت.

على علیه السلام :
کل قول لیس لله فیه ذکر فلغو(کنز الفوائد ج2, ص83)
هر سخنى که در آن یاد خدا نباشد لغو و بیهوده است.

على علیه السلام :
احسن افعال الجوارح إلا تزال مالئا فاک بذکر الله سبحانه(ابن ابى الحدید, ج20, ص347)
بهترین کارهاى اعضاى بدن آن است که دهانت همواره مملو از یاد خدا باشد.