کاوه اعتمادی

اولین دوره های آموزش کارآفرینی در دهه 1960 در آمریکا آغاز شد. امروزه این دوره ها در برنامه درسی بسیاری از دانشکده های سراسر دنیا گنجانده شده است. با توجه به اهمیت آموزش کارآفرینی در توسعه اقتصادی و کاهش فقر، نظام آموزش عالی ایران نیز با راه اندازی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران، دوره های مذکور را در سطح های مختلف دانشگاهی طراحی و اجرا کرد. از انتظارات کلیدی این اقدام، تغییر طرز تلقی دانش آموختگان این دوره ها نسبت به ویژگی های شخصیتی کارآفرینی (از جمله نیاز به موفقیت، محور کنترل درونی، خلاقیت و ...) است. مقاله حاضر در پی اندازه گیری این تغییر، در مقایسه دانش آموختگان کارآفرینی با دانش آموختگان دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر است. یافته های مقاله، حاصل پژوهشی میدانی است که در 2 دانشکده مدیریت و مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران اجرا شده است. ابزار اصلی گردآوری این اطلاعات، پرسش نامه بومی شده ابزار اندازه گیری ویژگی های شخصیتی کارآفرینان ایرانی است که بین 3 گروه دانشجویان (ترم های اول و آخر برق و ترم آخر کارآفرینی) توزیع شد. یافته های حاصل، نمایان گر تغییر مثبت نگرش دانشجویان مدیریت کارآفرینی نسبت به ویژگی های شخصیتی کارآفرینی پس از 2 سال (در مقایسه با بدو پذیرش) و عدم برخورداری این تفاوت معنادار در نگرش 2 گروه دانشجویان دانشکده برق نسبت به ویژگی های روان شناختی کارآفرینی است. این گروهها در مقایسه با دانشجویان ترم اول مدیریت کارآفرینی (جز در مورد شاخص ریسک پذیری) در بقیه شاخص ها از وضعیتی بهتر برخوردار هستند.