آسیه عباسیان

پژوهش حاضر به ارزیابی توان اکولوژیکی شهرستان شهرضا به منظور توسعه تفرج متمرکز و گسترده پرداخته است. در این رأستا از مدل اکولوژیکی ارزیابی توسعه ی توریسم استفاده شد. بدین منظور، ابتدا داده های پارامترهای شیب، جهت شیب، رده خاک، سنگ بستر، پوشش گیاهی، دما و ساعات آفتابی تهیه گردید و با رعایت اصول و شرایط مدل مزبور و همچنین اعمال آستانه های آن، نقشه های مناطق مناسب از منظر هر پارامتر ترسیم شد. سپس با تلفیق نقشه های مناطق مستعد مبادرت به تهیه نقشه نهایی توسعه تفرج گسترده و متمرکز اکوتوریسم گردید. نهایتاً لایه های تفرجگاهی از طریق برخورد مکانی با لایه جاذبه های طبیعی و مراکز روستایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مساحتی حدود 0198/9 و 9526/3 کیلومترمربع (32/0 و 14/0 درصد) از شهرستان شهرضا به ترتیب برای توسعه سطوح یک و دو تفرج متمرکز مناسب هستند. همچنین وسعتی حدود 1973/263 و 1843/298 کیلومترمربع (41/9 و 67/10 درصد) نیز به ترتیب جهت توسعه سطوح یک و دو تفرج گسترده سازگاری داشتند. انطباق بالای مکانی جاذبه های طبیعی و مراکز روستایی با طبقات تفرجی نیز حاکی از دقت قابل قبول مدل اکولوژیکی توسعه توریسم و همچنین نقشه آمایشی- فضایی توسعه اکوتوریسم شهرستان شهرضا می باشد.

تأمین رضایت گردشگران باعث بهره مندی مقصد گردشگری از منابع حاصل از حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شده و در نتیجه، چرخه تکاملی و سیکل فزاینده ای ایجاد خواهد شد که موجب توسعه پایدار گردشگری خواهد شد. مدیران با استفاده از این اطلاعات، می توانند ویژگی ها را اولویت بندی کرده و منابع را به شیوه ای اثربخش و کارا در جهت افزایش کلی رضایت اختصاص دهند. لذا هدف از انجام این پژوهش، سنجش میزان رضایتمندی گردشگران از تجربه بازدید بنای تاریخی عالی قاپو است. برای پاسخ به این سؤال که کدام یک از عوامل اثر بیشتری در میزان رضایتمندی گردشگران داشته و آیا این میزان رضایت در بین گردشگران داخلی تفاوتی داشته یا خیر، اولویت بندی میزان رضایتمندی در ابعاد متفاوت، حمل ونقل و دسترسی، دانش و برخورد کارکنان، کیفیت و امکانات محیطی، معماری و جذابیت تاریخی بنا، محل استقرار و فضای پیرامونی بنا، تمایل به بازدید مجدد بنا و سطح رضایتمندی گردشگران داخلی و خارجی موردبررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت و روش توصیفی تحلیلی است و برای گردآوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی مبتنی بر پرسش نامه استفاده شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 268 نفر مشخص گردید. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته ای با 42 متغیر است که پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به میزان 74/0 تأیید قرار گرفت. برای پاسخگویی به فرضیات پژوهش، داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون T تک نمونه ای، T زوجی، آزمون فریدمن و کای اسکوئر در نرم افزار SPSS تحلیل شد. طبق یافته ها بالاترین سطح رضایت مربوط به متغیر برخورد و دانش کارکنان و پس از آن معماری و جذابیت های تاریخی بناست. رضایت از محل استقرار و فضای پیرامونی، حمل ونقل و دسترسی و سرانجام کیفیت محیطی و امکانات داخلی در مرتبه های بعدی قرار می گیرند. رضایت گردشگران خارجی در همه گزینه ها از رضایت گردشگران داخلی پایین تر بوده است