جواد مقدسی

توسعه کارکنان به شناسایی و نیازسنجی ابعاد و مؤلفه ها خلاصه نمی شود بلکه روش های توسعه نیز در موفقیت این برنامه ها بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی روشهای توسعه کارکنان در نظام آموزش عالی انجام شد.این پژوهش ازنوع توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کارکنان منطقه 8 دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1395 (3812 N=) و حجم نمونه 203 نفر براساس فرمول کوکران تعیین گردید که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته با ضریب آلفای کرنباخ 96/0 استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با روش "تحلیل عاملی اکتشافی" تحلیل گردید. یافته ها نشان داد پنج روش درتوسعه کارکنان موثر بوده و شامل: درون دانشگاهی، برون دانشگاهی، رسمی، غیررسمی و روش گروهی می باشد و در مجموع 625/67 از کل واریانس داده ها را تبیین می نمود. بیشترین قدرت تبیین مربوط به روش غیررسمی(02/18) و کمترین آن مربوط به روش رسمی(92/10) بود. به نظر می-رسد مدیران ارشد دانشگاه آزاد اسلامی لازم است به منظور توسعه کارکنان از روشهای مختلف استفاده نمایند.

امروزه وجود برنامه و برنامه ریزی در بخش های مختلف از جمله بخش آموزش برای پیشرفت و توسعه کشور امری ضروری است؛ زیرا فقط با تدوین و اجرای برنامه های خردمندانه می توان بر نابسامانی ها پایان داد و وضع زندگی مادی و معنوی خویش را بهبود بخشید. برنامه های توسعه فرصتی را برای رهبران و مدیران بخش های مخلف فراهم می کند تا آنها افق دور را نگاه کنند و بر اساس آن، بینش هاو رهنمودهای جدید را در تدوین اهداف و برنامه ها لحاظ کرده و نقشه ای را برای آینده فراهم کنند. کشور ما با داشتن نیم قرن تجربه برنامه ریزی روزمره پرسابقه ترین کشورها در زمینه برنامه ریزی است و در حال حاضر در کنار برنامه های پنج ساله توسعه، چشم انداز بیست ساله کشور نیز ترسیم شده، به طوری که برنامه چهارم توسعه که از سال 1384 اجرایی شد مبتنی بر اهداف سند چشم انداز بیست ساله است. در این مقاله سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی در برنامه های توسعه قبل و بعد از انقلاب با تأکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه سطح دانش، نگرش و مهارت دانشجویان سال آخر دوره کارشناسی ارشد مدیریت فناوری اطلاعات بهره مند از آموزش مجازی و سنتی در دانشگاه آزاد اسلامی، انجام شده است. این پژوهش از لحاظ ماهیت و هدف از نوع تحقیق کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع توصیفی- پیمایشی می باشد و جامعه آماری 101 نفری آن شامل 63 نفر دانشجوی نظام آموزش مجازی (درحال تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی) و 38 نفر دانشجوی نظام آموزش سنتی (در حال تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات) می باشند که به دلیل محدود بودن جامعه آماری عمل نمونه گیری انجام نشده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. ضریب پایایی پرسشنامه 0.91 برآورد شده است. داده های آماری با استفاده از آزمون t و «من ویتنی» مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین سطح دانش، نگرش و مهارت دانشجویان بهره مند از آموزش مجازی و سنتی در دانشگاه آزاد اسلامی تفاوت معنی داری وجود ندارد.