حوادث اخیر روسیه
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله
چکیده
متن
مخالفان سیاست های اجتماعی و اقتصادی ولادیمیرپوتین با انجام راهپیمایی در مسکو و سن پترزبورگ طی دو روز گذشته از نبود دموکراسی و آزادی در روسیه انتقاد کرده و خواستار ایجاد فضای باز سیاسی برای گروههای مخالف شدند. مخالفان که با دعوت جنبش «روسیه دیگر» وارد عرصه شدند، با برخورد شدید پلیس روبرو شده و تعداد زیادی از آنها بازداشت شدند.
عمده مخالفت ها با سیاست های پوتین از سوی جریاناتی صورت می گیرد که به نوعی مدعی عدم وجود دموکراسی و آزادی در روسیه هستند و از اقدامات پوتین درخصوص تمرکز قدرت، کنترل سرمایه داران، محدود کردن اختیارات جمهوری ها و مناطق و همچنین کنترل امنیتی سازمان های غیردولتی نگرانی دارند. واقعیت آنست که اقدامات پوتین به انتظام امور روسیه و سامان یابی مسایل اقتصادی و سیاسی و حل برخی از مشکلات مانند شورش های قومی و اقدامات گروههای مافیایی انجامیده، اما با قدرتمند شدن دولت روسیه، نظام بازار اقتصادی و دموکراسی محدودتر از پیش شده است. گرایش به دموکراسی و آزادی در اواخر دوره شوروی و اوایل دوره پس از فروپاشی بسیار جدی و عمیق بود. اما با مشکلاتی که در داخل روسیه ایجاد شد و همچنین بحران های اقتصادی، مشکلات اجتماعی و شورش های قومی از یک سو، و تنزل موقعیت بین المللی روسیه بخاطر سیاست هـای ناتـو، سـازمان امنـیت و همکـاری اروپـا و اتحادیه اروپا، افکار عمومی به تدریج به سمت جریانات کمونیستی و گروههای افراطی سوق پیدا کردند. البته در این رهگذر باید تحقیر روسیه در مسایل بوسنی و کوزوو را نیز بر آن افزود.اما به تدریج از تعامل جریانات افراطی ملی گرا و غربگرا نوعی عمل گرایی به ظهور رسید که عمدتا در شخص پوتین متجلی بوده است.
پوتین پس از به قدرت رسیدن ضمن این که روسیه را به دوره شوروی بازنگرداند، تلاشهای زیادی نیز برای حفظ موقعیت بین المللی کشور و حل مشکلات داخلی و خارجی آن به عمل آورد و این اقدامات مورد حمایت بخش وسیعی از مردم روسیه واقع شد و امروزه پوتین از معدود مقامات سیاسی جهان است که در اواخر دوره ریاست جمهوری، محبوبیت بیشتری نسبت به اوایل ورود به این عرصه دارد.
از این رو، دغدغه جریانات مخالف پوتین صرفا در بخشی از مجامع و محافل روشنفکری، نهادهای مدنی و مقامات پیشین سیاسی جذابیت دارد و توده های مردم که مشکلات دهه 1990 را چشیده اند از وضعیت موجود که به خاطر درآمدهای نفتـی و فروش تکنولوژی نظامی رفاه بیشتری را به همراه آورده، خرسند هستند. این امر در کنار افزایش حضور روسیه در مناطق پیرامونی و تلاش برای ارتباط با کشورهای آسیا، خاورمیانه و آمریکای لاتین و پررنگ شدن پرستیژ ضد آمریکایی روسیه آنگونه که در نشست اخیر کنفرانس امنیتی مونیخ خود را نشان داد بیش از پیش به تقویت موقعیت پوتین در میان توده ها انجامیده است. در این جا نقش کنترل کرملین درخصوص رسانه ها برای جریان سازی فکری را نیز نباید از نگاه دور داشت.
از ماههای گذشته تلاش هایی برای ابقای پوتین در دوره سوم ریاست جمهوری شروع شده بود؛ اما مخالفت های فعلی می تواند این وضعیت را مشکل کند. اینک روسیه بشدت نیاز به بهبود چهره سیاسی خود در جامعه جهانی و خصوصاً غرب و رسانه های آنان برای حضور در سازمان تجارت جهانی و داشتن روابط تجاری با اروپا، افزایش موقعیت در نهادهای بین الملل بویژه در شورای امنیت و گروه هشت کشور صنعتی جهان دارد. از سوی دیگر، تداوم این مخالفت ها می تواند در بخشی از افکار عمومی روسیه موثر باشد و موقعیت جانشینان پوتین را در انتخابات ریاست جمهوری 2008دشوار کند. البته با عنایت به رضایت جامعه روسیه از پوتین بعید به نظر می رسد که مخالفان بتوانند موفقیت عمده ای بدست آورند.
□
عمده مخالفت ها با سیاست های پوتین از سوی جریاناتی صورت می گیرد که به نوعی مدعی عدم وجود دموکراسی و آزادی در روسیه هستند و از اقدامات پوتین درخصوص تمرکز قدرت، کنترل سرمایه داران، محدود کردن اختیارات جمهوری ها و مناطق و همچنین کنترل امنیتی سازمان های غیردولتی نگرانی دارند. واقعیت آنست که اقدامات پوتین به انتظام امور روسیه و سامان یابی مسایل اقتصادی و سیاسی و حل برخی از مشکلات مانند شورش های قومی و اقدامات گروههای مافیایی انجامیده، اما با قدرتمند شدن دولت روسیه، نظام بازار اقتصادی و دموکراسی محدودتر از پیش شده است. گرایش به دموکراسی و آزادی در اواخر دوره شوروی و اوایل دوره پس از فروپاشی بسیار جدی و عمیق بود. اما با مشکلاتی که در داخل روسیه ایجاد شد و همچنین بحران های اقتصادی، مشکلات اجتماعی و شورش های قومی از یک سو، و تنزل موقعیت بین المللی روسیه بخاطر سیاست هـای ناتـو، سـازمان امنـیت و همکـاری اروپـا و اتحادیه اروپا، افکار عمومی به تدریج به سمت جریانات کمونیستی و گروههای افراطی سوق پیدا کردند. البته در این رهگذر باید تحقیر روسیه در مسایل بوسنی و کوزوو را نیز بر آن افزود.اما به تدریج از تعامل جریانات افراطی ملی گرا و غربگرا نوعی عمل گرایی به ظهور رسید که عمدتا در شخص پوتین متجلی بوده است.
پوتین پس از به قدرت رسیدن ضمن این که روسیه را به دوره شوروی بازنگرداند، تلاشهای زیادی نیز برای حفظ موقعیت بین المللی کشور و حل مشکلات داخلی و خارجی آن به عمل آورد و این اقدامات مورد حمایت بخش وسیعی از مردم روسیه واقع شد و امروزه پوتین از معدود مقامات سیاسی جهان است که در اواخر دوره ریاست جمهوری، محبوبیت بیشتری نسبت به اوایل ورود به این عرصه دارد.
از این رو، دغدغه جریانات مخالف پوتین صرفا در بخشی از مجامع و محافل روشنفکری، نهادهای مدنی و مقامات پیشین سیاسی جذابیت دارد و توده های مردم که مشکلات دهه 1990 را چشیده اند از وضعیت موجود که به خاطر درآمدهای نفتـی و فروش تکنولوژی نظامی رفاه بیشتری را به همراه آورده، خرسند هستند. این امر در کنار افزایش حضور روسیه در مناطق پیرامونی و تلاش برای ارتباط با کشورهای آسیا، خاورمیانه و آمریکای لاتین و پررنگ شدن پرستیژ ضد آمریکایی روسیه آنگونه که در نشست اخیر کنفرانس امنیتی مونیخ خود را نشان داد بیش از پیش به تقویت موقعیت پوتین در میان توده ها انجامیده است. در این جا نقش کنترل کرملین درخصوص رسانه ها برای جریان سازی فکری را نیز نباید از نگاه دور داشت.
از ماههای گذشته تلاش هایی برای ابقای پوتین در دوره سوم ریاست جمهوری شروع شده بود؛ اما مخالفت های فعلی می تواند این وضعیت را مشکل کند. اینک روسیه بشدت نیاز به بهبود چهره سیاسی خود در جامعه جهانی و خصوصاً غرب و رسانه های آنان برای حضور در سازمان تجارت جهانی و داشتن روابط تجاری با اروپا، افزایش موقعیت در نهادهای بین الملل بویژه در شورای امنیت و گروه هشت کشور صنعتی جهان دارد. از سوی دیگر، تداوم این مخالفت ها می تواند در بخشی از افکار عمومی روسیه موثر باشد و موقعیت جانشینان پوتین را در انتخابات ریاست جمهوری 2008دشوار کند. البته با عنایت به رضایت جامعه روسیه از پوتین بعید به نظر می رسد که مخالفان بتوانند موفقیت عمده ای بدست آورند.
□
تبلیغات
