ابزار برنامه ریزی خطی امروزه به عنوان یکی از ابزارهای بسیار توانا، این امکان را به مدیران و برنامه‌ریزان می‌دهد تا تصمیم‌گیری خود را در مورد نحوه تخصیص منابع محدود و رقابتی به صورت علمی و مدلل اتخاذ کنند. از آنجا که یکی از روش‌های معروف و معتبر طراحی روسازی راه، روش آشتو است و استفاده از این روش منجر به ایجاد چندین نامعادله خطی می‌شود، نمی‌توان بر اساس یک حل بسته برای ضخامت هر یک از لایه‌های روسازی پاسخ منحصر به فردی به دست آورد. در مقاله حاضر یک مدل برنامه‌ریزی خطی برای تعیین ضخامت بهینه هر یک از لایه‌ها در روش طراحی آشتو توسعه داده شده است. استفاده از این مدل برنامه‌ریزی خطی باعث به دست آمدن یک جواب منحصر به فرد برای ضخامت هر یک از لایه‌ها می‌شود که به کمترین سرمایه‌گذاری جهت ساخت روسازی نیاز دارد. نتایج حاصل از حل این مدل برنامه‌ریزی خطی نشان داده شده است که ضخامت و پیکره‌بندی بهینه روسازی رابطه مستقیمی با نسبت هزینه اجرا به ضریب قشر هر یک از لایه‌ها نسبت به یکدیگر دارند. هر چه این نسبت کمتر باشد، ضخامت این لایه در سیستم روسازی را باید تا حد امکان افزایش داد تا روسازی از نظر اقتصادی مقرون به صرفه‌تر شود
