امکان سنجی فقهی حقوقی حق گمنامی در فضای مجازی
آرشیو
چکیده
امروزه به دنبال گسترش روزافزون فضای مجازی در زندگی بشر، حقوق جدیدی متناسب با آن نیز ایجاد گردیده است که یکی از آن ها حق گمنامی هویت در این فضا است که بر پایه اِعمال آزادی انسان و حریم خصوصی مطرح گردیده است؛ و لازم است مباحث مرتبط با این مسئله مستحدثه و حدود آن مورد مداقه قرار گیرد. این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی تدوین شده، درصدد است تا نیاز مبرم به فحص و پژوهش بنیادین در این مسئله نوظهور را برطرف و زمینه ساز پژوهش های بعدی گردد. برآیند پژوهش حاضرآن است که فقه امامیه و حقوق ایران، حق گمنامی را بنابر ادله فقهی حقوقی موجود، برای کاربر فضای مجازی مشروع و مقبول برمی شمرد و آن را مشروط بر سه اصل «عدم سوءاستفاده»، «قانونیت» و «ضرورت» می داند به این صورت که محقِ این حق، اجازه سوءاستفاده از آن را به لحاظ اخلاقی، اقتصادی و امنیتی ندارد. همچنین قانون می تواند این حق را ضیق نماید و اجازه استفاده از آن را ندهد یا محدود کند. ضرورت نیز از محدودکننده های این حق شمرده می شود که در هرجایی که ضرورت ایجاب کرد شخص از این حق استفاده نماید.Jurisprudential Feasibility Of The Right To Anonymity In Cyberspace
Following the ever-increasing expansion of virtual space in human life, appropriate rights are created with it, one of which is the right of anonymity in this space, which is based on the principles of human freedom and privacy. But Muslim societies, especially our Islamic country Iran, need to analyze it from the perspective of Imamiyyah jurisprudence and its laws, in order to gain knowledge about this emerging issue and its limits. This research, which was compiled using a descriptive analytical method, wants to solve the urgent need for research on this issue in this article and lay the groundwork for future research. The result of the present research is that Imami jurisprudence and Iranian law considers the right of anonymity as legitimate and acceptable for the user of virtual space according to the existing jurisprudential-legal evidence and considers it conditional on the three principles of "non-abuse", "legality" and "necessity". . In such a way that the owner of this right is not allowed to abuse it in terms of moral, economic and security. Also, the law can narrow this right and not allow or limit its use. "Necessity" is also considered as one of the limitations of this right that a person should use this right wherever "necessity" requires.
تبلیغات
