«تجربه زیسته» در مدیریت باستان شناسی ایران با دیدگاه پدیدارشناسانه بر «اسناد اداری» میراث فرهنگی کشور، بررسی موردی: سید محمدتقی مصطفوی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
چکیده
محتوای نوشتارهای اداری را از دیدگاه پدیدارشناختی و طبق مفاد ناظر بر موضوعِ طرح شده و بنابه جایگاه نویسنده و موضعِ مخاطب و از لحاظ هدف و تأثیر متنِ نگاشته شده می توان در موارد متناسب مرجع مستقیم یا سندِ مکمل برای شناخت دوره ها، کنشگران، رویدادها یا روند تحولی دستگاه ها یا نهادهای آموزشی و پژوهشی قرار داد. گذشت زمان و تاریخی شدنِ آنچه، آنکس، آن پدیده یا زمینه ای که امروزه دست مایه یا مسئله ای برای بازنگری، تحلیل و ارزیابی های موردی شده به استناد اسناد اداری مجال بسطِ دقیق ترِ مضمون، توضیحِ مستندتر موضوع، تفسیرِ جامع تر داده و توسعه دامنه نتیجه را می یابد. از طرفی، بررسیِ متن شناختی مکتوب های اداری از وجود گونه ها، رده ها و درون مایه های نگارشی گوناگونی حکایت دارد که بر مبنای تناوب و بسامد نام ها، تفاوت و چندگانگی کارها، تنوع نسبت ها و پیوندها و شناسایی روابط بینامتنی میان شان امکان گزینش و شرح آنها را به دست آورده و به نتایج یا مصداق هایی می رسیم که در منابع پیش تر موجود خبری از آنها نبوده یا کم و ناقص یا در حدِ رد و نشانه باقی مانده است. همچنین، وجود مدارک ترسیمی یا تصویری در خلال و به اقتضای برخی نوشته های اداری، گستره و غنای مفهومی جستارهای امروز را از نظر تفصیل و تنقیح گفتار یا نوشتار می افزاید. این مقاله برای اولین بار با نگاه پدیدارشناسانه بر زندگی حرفه ای سید محمدتقی مصطفوی -از پیشگامان و تأثیرگذاران تاریخ باستان شناسی ایران و اداره و راهبری آن- براساس بازیابی های تفسیریِ نمونه هایی از اسناد اداری مرتبط و منابع موجود به «تجربه زیسته» یا توضیحِ کنش ها، روش ها و برایندهایی می پردازد که بازسازیِ تأویل گرایانه نقش، جایگاه، تأثیر و دستاوردهای مدیریتیِ فرد مورد بحث را با داده هایی مستند و متفاوت با آنچه تاکنون درباره اش منتشرشده، در پی خواهد داشت تا بدینسان مدارک و تبیین های نو، تکمیل دانسته های پیشین و اصلاح برخی موارد مبهم را باعث شود و راهبردی برای بازشناسی های موردی بعدی نیز فراهم آید.“Lived Experience” in the Management of Archaeology in Iran with a Phenomenological Perspective on “Administrative Documents” of the Cultural Heritage Institution, Case Study: Seyyed Mohammad Taghi Mostafavi (1905-1981)
Examining administrative writings through a phenomenological lens, considering a thematic framework, authorial stance, and intended audience, provides a primary or supplementary resource for comprehending historical periods, key figures, significant events, and the evolutionary trajectory of academic and research institutions. Over time, as these documents become artifacts, they offer invaluable insights into case studies, analysis, and assessments, enriching our understanding of various themes and subjects and broadening the scope of outcomes. Additionally, analyzing administrative correspondences reveals a diversity of writing styles, genres, and themes, discernible through the frequency of names, variation in content, complexity of relationships, and identification of intertextual connections. Consequently, this approach yields novel findings and examples which could not be documented by any reason previously. Furthermore, the inclusion of visual documents alongside textual records enhances the depth and complexity of contemporary discourse, facilitating nuanced discussions and refined interpretations. This study employs a phenomenological approach to explore the professional journey of Seyyed Mohammad Taghi Mostafavi (1905-1981), a pioneering figure of Iranian archaeology and its management. By interpreting administrative documents and existing written sources, it adopts a "lived experience" perspective, offering insights distinct from previous narratives and laying the groundwork for future research endeavors.