زه، مدیران کسب و کارهای سنتی و نوپا تلاش دارند از طریق اتخاذ یک رویکرد مناسب و با بهره مندی از فناوری های نوین مانند اتصال فراگیر، زنجیره تأمین ، رایانش ابری و با بهره مندی ازداده های بزرگ ،هزینه های اضافی سازمان خود را کاهش داده و خدمات مناسب تری را به مشتریان ارائه دهند.آنها همچنین ساختار سازمان خود را بر اساس بهره مندی از فناوریهای دیجیتالی قرار داده و از آن برای ایجاد یک مدل تجاری جدید استفاده می کنند. پژوهش حاضر در راستای در راستای شناسایی عوامل موثر بر بهبود کسب و کار بیمه وبا هدف شناسایی نقش عوامل درون سازمانی و برون سازمانی در راستای تحقق بیمه گری دیجیتال انجام شده است. نتایج حاصل از تحلیل کیفی و کمی بر روی داده های جمع آوری شده از نمونه فعالان و متخصصان حوزه بیمه با استفاده از تحلیل تم و تحلیل عاملی اکتشافی، تاییدی و معادلات ساختاری منجر به شناسایی عوامل و خرده مقیاس های تشکیل دهنده گردید. طبق یافته های این تحقیق، شرکتهای بیمه باید سهم و نقش هر یک از عوامل درون سازمانی و برون سازمانی را در راستای تحقق رویکرد توسعه و بهبود کسب و کار دیجیتال مورد توجه قرار دهند. همچنین طبق یافته های بخش کمی تحقیق ، تلاش شرکتهای بیمه در این مسیر تنها زمانی نتایج ایده آل را در پی خواهد داشت که دولت با ایجاد قابلیت های دیجیتال مورد نیاز برای بهبود کسب و کار در صنعت بیمه مانند تدوین و اصلاح قوانین بالادستی، ایجاد پایگاه داده های ملی و زیرساخت های ارتباطی مورد نیاز صنعت بیمه کشور و تدوین استاندارد های مورد نیاز ، محیط مناسبی را برای ایجاد یک اکوسیستم دیجیتال فراهم آورد.
