بزه انگاری افراطی در حوزه بزه رابطه نامشروع در سیاست جنایی ایران
آرشیو
چکیده
به رغم لزوم رعایت بایسته های قانون گذاری از جمله اصل شفافیت و قانونی بودن در بزه انگاری، در مواردی طراح سیاست جنایی ایران با گذر از این اصول و الزامات و متأثر از ایدئولوژی حاکم بر نظام سیاسی یعنی حکمرانی بر پایه حمایت از تعالیم اسلامی و اقتضائات اخلاقی، از حدود نرمال و متعارف بزه انگاری خارج شده و با فزونی بیش از حد رفتارهای کیفردار در مسیر بزه انگاری افراطی گام بر می دارد. نمونه این نگرش، بزه «رابطه نامشروع» موضوع ماده 637 قانون مجازات اسلامی (1375) است. در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، هدف بررسی ابزارهای بزه انگاری افراطی و تبیین چالش های آن در حوزه بزه موصوف است. بر این بنیاد، یافته های پژوهش حاضر حکایت از آن دارد که سیاست گذار جنایی ایران با بهره گیری از گزاره های مذهبی و اخلاقی، ابهام سازی مفهومی، توسیع دامنه موضوع جرم، تجریم رفتار مقدماتی و بزه انگاری خلاف قاعده نگرشی افراط گرایانه در بزه انگاری این جرم داشته است که این رویکرد زمینه ساز مداخله حداکثری، سرگردانی بازیگران دستگاه عدالت کیفری، ایجاد حقوق کیفری استثنایی و دگرگونی در ماهیت و کارکرد مجازات ها شده است.Extreme Criminalization in the Field of Illegal Relationship Crime in Iran's Criminal Policy
Despite the necessity of complying with legislative requirements, including the principle of transparency and legality in criminalization, in some cases, the designer of Iran's criminal policy, by going through these principles and requirements and influenced by the ideology that governs the political system, i.e. governance based on the support of Islamic teachings and moral requirements, It has gone beyond the normal and conventional limits of delinquency, and with an excessive increase in punishable behaviors, it is taking a step towards extreme delinquency. An example of this attitude is the offense of "illegitimate relationship" subject to Article 637 of the Islamic Penal Code (1996). In this research, with a descriptive-analytical method, the aim is to investigate the tools of extreme criminalization and explain its challenges in the field of this crime. Based on this, the findings of the current research indicate that the criminal policy maker of Iran, by using religious and moral propositions, conceptual disambiguation, expanding the scope of the crime, criminalization of preliminary conduct and criminalization against the rule, has had an extremist attitude in the criminalization of this crime, which this approach has become the basis for maximum intervention, the wandering actors of the criminal justice system, the creation of exceptional criminal law and the Transformation in the nature and function of punishments.
تبلیغات
