پدیدارشناسی اعتباریات و نیهیلیسم اعتباری سایبر براساس آرای علامه طباطبایی
آرشیو
چکیده
علامه نظریه اعتباریات را در تحلیل پدیده های مختلفی از قبیل معرفت، زبان دین، ارتباط ظاهر با باطن دین به کار گرفته است. به نظر علامه، زبان دین اعتباری است؛ یعنی مجموعه ای از اعتباریات زبان دین را در بخش معارف تشکیل می دهد که به حقایق بر می گردند.بحث از اعتباری مقابل حقیقی در آثار مرحوم علامه طباطبایی به دو صورت گوناگون مطرح شده است: (۱) بحث معرفت شناختی و بحث هستی شناختی. افزون بر این دو از پدیدارشناسی اعتباریات نیز می توان سخن گفت. مراد از «پدیدارشناسی اعتباریات» بررسی چگونگی ظهور روابط انسان با عالم و اشیاء دیگر در قالب امور اعتباری است. نسبت انسان با اشیاء دیگر بر چهار نوع است: حقیقی حقیقی؛ حقیقی اعتباری؛ اعتباری حقیقی؛ اعتباری اعتباری. این سنخ اخیر، رابطه اعتباری با چیزی است که انسان آن را بدون برگشتن به حقیقت و صرفاً بر اساس ارتباط با اعتباریات بی اساس دیگر می پذیرد. این گونه اعتباریات را «اعتباریات پوچ» نامیدیم. یکی از مهم ترین گونه های نیهیلیسم که در فضای سایبر به چشم می خورد نیهیلیسم اعتباری است و صورت های مختلفی از آن در این فضا به چشم می خورد. تکنولوژی و فضای مجازی با خود انبوهی از اعتباریات پوچ را به همراه آورده است و آدمی را در سیاهچال نیهیلیسم اعتباری گرفتار کرده است. راه دست شستن از آنها تنها بازگشت به اعتباریات حقیقی است؛ اعتباریاتی که ریشه در حقیقت دارند. رابطه وجودی که بشر جدید با فضای سایبر و تکنولوژی پیدا کرده، جایگزین رابطه با امر قدسی و خدا شده است.Phenomenology of I'tibārīāt and I'tibārī Nihilism of Cyber based on Allāma Tabātabāī’s Point of View
Allāma Tabātabāī has used the theory of i'tibārīāt in the analysis of various phenomena such as knowledge, the language of religion, the relationship between the appearance and the interior of religion. According to Allāma Tabātabāī the language of religion is i'tibārī; That is, it forms a set of validity of the language of religion in the field of education, which go back to the facts. The discussion of i'tibārī versus real has been raised in the works of the Allāma Tabātabāī in two different ways: Epistemological discussion and ontological discussion. In addition to these two, we can also talk about i'tibārī phenomenology. What is meant by “i'tibārī phenomenology” is the study of the emergence of human relationships with the world and other objects in the form of i'tibārī matters. Man's relationship with other objects is based on four types: real-real; real- i'tibārī; i'tibārī-real; i'tibārī - i'tibārīāt. This latter type is a i'tibārī relationship with something that a person accepts without going back to the reality and simply based on the relationship with other baseless i'tibārīāt. We called this type of i'tibārīāt "absurd i'tibārīāt". One of the most important types of nihilism that can be seen in the cyber space is i'tibārī nihilism, and various forms of it can be seen in this space. Technology and virtual space has brought with it a lot of absurd i'tibārīāt and has trapped a person in the dungeon of i'tibārī nihilism. The only way to get rid of them is to return to real i'tibārīāt; i'tibārīāt that are rooted in reality. The existential relationship that new humanity has found with the cyber space and technology has replaced the relationship with the sacred and God.
تبلیغات
