چکیده

یکی از مهمترین معضلات و چالش های پیش روی خانواده در سالیان اخیر، طلاق می باشد. بررسی آمار و ارقام از مراجع ذی صلاح همچون سایت ثبت احوال، حکایت از روند رو به تزاید این معضل دارد. هرگونه توافق درباره ی یک قاعده شرعی یا حقوقی، عملاً، در قالب «شرط» صورت می گیرد. تحدید حق طلاق به صورت قراردادی می تواند به عنوان یکی از راه های کاهش میزان طلاق، مورد اعتنا و توجه باشد. در این تحقیق، با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی تحلیلی، به بررسی تطبیقی تحدید طلاق از منظر فقهای امامیه و اهل سنت پرداخته و به این نتایج رسیده است که اولاً، تقبیح طلاق و سعی در یافتن شیوه های تحدید آن، همواره از دغدغه های فقهای امامیه و اهل سنت بوده است؛ ثانیاً، برخی از فقهای امامیه و اهل سنت به صورت مطلق و برخی دیگر به شکل تفصیل، شرط عدم طلاق را پذیرفته و متخلف از آن را گنهکار و طلاق حاصله را نافذ نمی دانند.

Comparative Examination of the Application of the Condition of Non-divorce from an aspect of Imami Jurists and Sunnis and Opposing that from an aspect of Criminal Law

One of the most important dilemmas and challenges following family in recent years is divorce. Examination of statistics and numbers from competent authorities such as register office site, narrates the increasing process of this dilemma. Each agreement about one canonical or legal rule, practically take place in the form of ‘condition’. Limitation of divorce right as conventional could be noted as one of the reduction methods of divorce degree.  In this research by use of library sources and descriptive analytical method, engaged in comparative examination of the divorce limitation from aspect of Imami jurists and Sunnis and finds the following conclusions that first: the condemnation of divorce and attempt in finding the methods of its limitation was always as Imami jurists and Sunnis challenges. Second: some of Imami jurists and Sunnis absolutely and some others descriptively accepted the non-divorce condition and don’t know the offender as guilty and the occurred divorce operative.  

تبلیغات