آرشیو

آرشیو شماره ها:
۷۲

چکیده

حق آموزش به عنوان یکی از حقوق مسلم فرزندان، در فقه امامیه، نظام حقوقی ایران و اسناد حقوقی بین المللی به عهده والدین و سرپرستان قرار دارد که دامنه این حق و گستره اعمال آن همچون بسیاری از حقوق انسانی، مطلق نیست و می توان محدودیت هایی برای آن قائل شد. حق آموزش درزمینه کودکان دارای معلولیت، به لحاظ دایره حق مذکور و تزاحم این تکلیفِ والدین در قبال فرزندان سالم و معلول خود، ابهاماتی در ذهن ایجاد می نماید که یافتن پاسخ آن در منابع فقه امامیه، مستلزم بررسی دقیق تر است. پژوهش حاضر درصدد بررسی «حق آموزش کودکان دارای معلولیت» ازمنظر فقه امامیه و سپس جایگاه آن در حقوق داخلی ایران و اسناد بین المللی و مبانی و اصول فقهی درجهت رفع تزاحم حقوق تربیت فرزندان دارای معلولیت با فرزندان سالم است. درنهایت، تردیدی در وجود تکلیف والدین بر رعایت حق مزبور درمورد کودکان معلول وجود ندارد، اما دایره حق تربیت را به لحاظ نوع معلولیت ذهنی یا جسمی فرد دارای معلولیت و میزان آن باید مبتنی بر مصالح کودک معلول تعریف کرد. در تزاحم این حق با حقوق فرزندان سالم، گستره تکلیف والدین مبتنی بر مبانی فقهی از قبیل حفظ مصالح، سن، جنسیت و میزان معلولیت کودکان و ... به نسبت ساحات مختلف تربیت قابل تعیین خواهد بود. در همین راستا، تصویب قوانین حمایتی برای نگهداری آموزش و تربیت این گونه اطفال توسط مراکز خاصی همچون بهزیستی، می تواند از ایجاد تزاحمات جلوگیری کند.

The Scope and Foundations of the Right to Education of Children with Disabilities, in Jurisprudence, Law and International Documents

The right to education as one of the inalienable rights of children is the responsibility of parents and guardians in Imami jurisprudence, Iran's legal system and international legal documents and the scope of this right and the extent of its application are not absolute like many human rights and can be restricted. The right to education in the field of children with disabilities, in terms of the scope of the said right and the overlap of this responsibility of parents towards their healthy and disabled children, creates ambiguities in the mind, and finding the answer in the sources of Imamiyyah jurisprudence requires a more detailed investigation. The current study aims to examine the "right to education of children with disabilities" from the perspective of Imami jurisprudence and then its position in Iran's internal laws and international documents and jurisprudential foundations and principles in order to resolve the conflict between the rights of children with disabilities and healthy children. Finally, there is no doubt about the duty of parents to respect the said right in the case of disabled children, but the scope of the right to education should be defined in terms of the type of mental and physical disability of the disabled person and its extent should be defined based on the interests of the disabled child. In the juxtaposition of this right with the rights of healthy children, the scope of parents' duties based on jurisprudential principles such as preservation of property, age, gender and degree of disability of children, etc., can be determined according to different areas of education. In this regard, the adoption of protective laws for maintaining the education and upbringing of such children by special centers such as welfare can prevent the creation of conflicts.

تبلیغات