شرط تضمین مسؤولیت در قراردادهای مالکیت فکری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شرط تضمین مسئولیت یکی از شروط انتقال مسئولیت محسوب می شود که باتوجه به اهمیت و کاربردی بودن آن از حیث انتقال ریسک و تقسیم مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری و درخصوص نقض حقوق فکری ثالث از جایگاه ویژه ای هم در حقوق داخلی و هم در حقوق بین الملل ازجمله نظام حقوقی کامن لا برخوردار است. با این وجود مفهوم این شرط در قراردادهای مالکیت فکری، ماهیت، قلمرو، اعتبار و آثار حقوقی آن در رابطه بین طرفین و اشخاص ثالث مورد سؤال و ابهام است. در این پژوهش تحلیلی و تطبیقی، ضمن بررسی مفهوم شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری، مصمّم به پرداختن به سه موضوع ماهیت شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری و مبنای صحت آن و آثار مختلف حقوقی این شرط می باشیم. در حقوق ایران، با وجود شباهت های جدّی این نهاد با نهاهایی مانند بیمه، ضمانت و غیره، این پژوهش تأکید دارد که شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری از ماهیتی مستقل برخوردار است و مناسب ترین مبنا در تعلیل این نهاد حقوقی ارزشمند ماده ده قانون مدنی می باشد. توجه به اصل نسبی بودن آثار قراردادها و اصل قابلیت استناد قراردادها توسط اشخاص ثالث نیز در تعیین آثار شرط مزبور راهگشا است.Indemnification Clause on Intellectual Property Contracts
Indemnity clauses are one of the transfer of responsibility clauses that importance and practical of them in terms of transfer of risk and division of responsibility in intellectual property contracts and on infringement of third parties' rights have been caused them to have special place in internal and international law, including common law system. Nevertheless, the notion of this clause in intellectual property contracts, its nature, territory and legal effects in the relationship between parties of contract and third parties are in question. In this analytical and comparative research, we intend in addition to examination the notion of indemnity clause in intellectual property contracts, explain three issues of the nature of this clause and basis of its accuracy and legal effects of this clause in intellectual property contracts system . Finally, we concluded that despite serious similarity of this clause with contracts and conditions like insurance, guaranty and etc. this clause has independent nature and article 10 of civil code can be the most comprehensive basis for accepting this useful clause in Iran's legal system. Considering the principles of privity of contracts and opposability of contracts by third parties could be keys in determining the effects of this clause.
تبلیغات
