چکیده

در ایران دوره قاجار، عصر ناصری، اهتمام ویژه ای در تدوین و نگارش جغرافیای ایالت های ایران صورت پذیرفت که منجر به نگارش «مجموعه ناصری» شد. یکی از کتاب های این مجموعه جغرافیای ایالت کرمان در عهد ناصری است که محمد امین منشی کرمانی، از خاندانی با سابقه در دیوانسالاری کرمان، آن را در حدود سال 1267ق نگاشته شده است. نویسنده با تکیه بر اسناد و مکتوبات دیوانی، سفرها و دیده ها و شنیده ها به وصف ایالت بزرگ کرمان براساس جهت های چهارگانه جغرافیایی در هجده بلوک پرداخته است. کتاب که گونه ای جغرافیای اقلیمی و محلی است، حاوی وصف ها و گزارش های پرشماری از موضع نگاری و سیمای کالبدی شهرها و زندگی شهری، روستائی و عشایری در کرمان آن روزگار است. از گزارش ها، اطلاعات و آمار این کتاب می توان در بررسی تاریخ اجتماعی و اقتصادی ایالت کرمان در دوره قاجار بهره گرفت و بر جنبه هایی مبهم و تاریک آن پرتو افکند

Local Geographical Writings in Qājār Kerman: Joghrāfiāy-e Eyālat-e Kermān Dar Ahd-e Nāseri by Monshi Kermani

In Qajar Iran, the Nseri era, special attention was paid to the geography of the Provinces of Iran, which led to the writing of the "Naseri collection". One of the books of this geographic collection Joghrāfiāy-e Eyālat-e Kermān Dar Ahd-e Nāseri by Monshi Kermani, a clan with a record in the Kerman bureaucracy, wrote about 1267 AD. The author, based on the documents and Administrative Letters, travels and views and heard, describes the great state of Kerman on the basis of geographic quadrants in eighteen blocks. The book, which is a climatic and local geography, contains numerous descriptions and reports of the physical positioning of cities and urban, rural and nomadic life in Kerman at that time. From the reports, the information and statistics of this book can be used in the study of the socio-economic history of the Kerman Province during the Qajar period and on some of its blind spots.

تبلیغات