میلوشویچ؛ قصاب بالکان

اسلوبودان میلوشویچ؛ بیستم اوت سال 1941 میلادی در شهر پژاوراک، از شهرهای پادشاهی یوگسلاوی آن زمان به دنیا آمد. او بین سال‌های 1989 تا 1997 رییس جمهور صربستان بود و از سال 1997 تا 2000 میلادی سمت ریاست جمهوری، جمهوری جمهوری فدرال یوگسلاوی را بر عهده داشت. او همچنین رهبر حزب سوسیالیست یوگسلاوی از زمان تاسیس آن در سال 1990 میلادی بود.
میلوشویچ به دنبال اعتراض‌هایی که به دنبال انتخابات جنجالی ریاست جمهوری سپتامبر سال 2000 علیه او انجام شد به ناچار از سمت ریاست جمهوری کناره‌گیری کرد. او 31 مارس سال 2001 توسط مقامات دولت فدرال یوگسلاوی به اتهام فساد، سوءاستفاده از قدرت و اختلاس دستگیر شد.

تحقیقات اولیه از میلوشویچ به دلیل نبودن شواهد کافی به نتیجه نرسید اما در همان زمان زوران جینجیچ، نخست وزیر صربستان میلوشویچ را به اتهام دست داشتن در جنایات جنگی به دادگاه بین‌المللی لاهه فرستاد. این دادگاه هم میلوشویچ را به اتهام جنایت علیه بشریت، نقض قوانین و عرف جنگی، زیر پا گذاشتن کنوانسیون ژنو و قتل عام و نقش او در جنگ‌های داخلی کرواسی، بوسنی و کوزوو مورد محاکمه قرار داد.
میلوشویچ در دوران محاکمه از خود دفاع کرد اما رای دادگاه علیه او هیچگاه صادر نشد چرا که او پیش از صدور رای و در زمانی که هیات منصفه در حال بررسی برای ارائه حکم بود پس از گذراندن 5 سال در زندان جنایات جنگی در لاهه بر اثر حمله قلبی جان سپرد.

میلوشویچ که از بیماری مزمن قلبی و فشار خون بالا رنج می‌برد، پیش از مرگ از دادگاه بین‌المللی لاهه خواست تا در بیمارستان مخصوص قلب در مسکو بستری و تحت درمان بگیرد، اما این درخواست از سوی دادگاه لاهه رد شد. دادگاه لاهه هرگونه مسئولیت در مورد مرگ میلوشویچ را رد کرده است. این دادگاه تاکید می‌کند که میلوشویچ از اجرای درمان پزشکان متخصص خودداری می‌کرد و از داروها و درمان‌هایی استفاده می‌کرد که خود تشخیص می‌داد. غرب در زمان جنگ‌های داخلی یوگسلاوی سابق به میلوشویچ لقب “قصاب بالکان” داده بود.
او در یکی از سخنرانی‌های خود در سال 1988 در جمع صدها هزار نفر از صرب‌ها گفته بود: “ ما وارد هر نبردی با هدف پیروزی در آن خواهیم شد.”

اما آنچه در پایان اتفاق افتاد کاملا متفاوت بود. صرب‌ها در همه جنگ‌ها، در کرواسی، بوسنی و کوزوو شکست خوردند. میلوشویچ وارد جنگ‌هایی شد که جان 20 هزار نفر از مردم کرواسی، 100 هزار نفر از مردم بوسنی و حدود 10 هزار نفر از مردم کوزوو را گرفت. زندگی میلیون‌ها نفر از مردم فروپاشید و منطقه بالکان همچنان نتوانسته خود را از میراث شوم جنگ‌های داخلی رهایی بخشد.
با این وجود پس از مرگ میلوشویچ، واکنش‌های مختلفی از سوی مردم این منطقه دیده شد. شماری خوشحال بودند که میلوشویچ رفته است و شماری از دیگر از رفتن او خشمگین. و این غیر قابل درک بود. مرگ میلوشویچ از سوی بسیاری “فرار از عدالت” تعبیر شد. برای عده‌ای از صرب‌ها او مردی مقدس بود که صربستان را در برابر تهدید دشمنانش حفظ کرد، اما عده‌ای دیگر از مردم منطقه که احتمالا اکثریت را در اختیار دارند او را شیطانی می‌دانستند که نه تنها یوگسلاوی را از هم فروپاشید، بلکه هزاران نفر را قتل عام کرد.

مردم بوسنی، صربستان، کوزوو و مونته نگرو و تا حدود کمتری مردم سایر بخش‌های یوگسلاوی سابق همچنان با میراث تلخ میلوشویچ دست به گریبان هستند.