نویسندگان:
حوزه های تخصصی:
دریافت مقاله

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۸

چکیده

متن

راتکو ملادیچ، فرمانده ارتش رادوان کارادزیچ، رهبر سابق صرب‌های بوسنی در زمان جنگ‌های منطقه بالکان بود. درکنار کارادزیچ، ملادیچ نمادی از رهبران سابق صربستان است که تلاش می‌کردند بالکان را از وجود کروات‌ها و مسلمانان پاک‌سازی کنند. ملادیچ که هنوز دستگیر نشده است یکی از مشهورترین افراد تحت تعقیب به دلیل جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی در بوسنی است. دادگاه جنایات جنگی سازمان ملل متحد او را متهم به قتل عام و جنایت علیه بشریت کرده و به همین دلیل او را تحت تعقیب قرار داده است.

کشتار 7500 نفر از مردان و پسران شهر سربرنیتسا در سال 1995 میلادی یکی از مهمترین اتهاماتی است که علیه او مطرح می‌شود. ملادیچ تا زمان دستگیری اسلوبودان میلوشویچ در سال 2001 آزادانه در بلگراد زندگی می‌کرد اما پس از آن ناپدید شد. پس از آن که بلگراد از سوی جامعه جهانی به شدت برای همکاری و دستگیری عاملان جنایات جنگ داخلی در یوگسلاوی سابق تحت فشار قرار گرفت بسیاری از همراهان و همکاران ملادیچ در اکتبر 2004 دستگیر و تحویل دادگاه جنایات جنگی شدند. رادیوج میلدیچ و میلان جیورو از جمله این افراد بودند که هردو متهم به مشارکت در پاکسازی قومی هستند. راتکو ملادیچ در “روستای کالینویک” بوسنی در سال 1942 به دنیا آمد. او در دوران حکومت دیکتاتوری تیتو در یوگسلاوی رشد کرد و سپس به ارتش خلق این کشور پیوست. پس از آنکه یوگسلاوی در سال 1991 میلادی تجزیه شد، ملادیچ فرمانده سپاه نهم ارتش یوگسلاو در برابر نیروهای کروات در “کنین” بود. او سپس فرمانده ناحیه دوم نظامی ارتش یوگسلاوی مستقر در سارایوو شد.
در سال 1992 مجمع صرب‌های بوسنی به تشکیل ارتش صرب‌های بوسنی رای مثبت داد و ژنرال ملادیچ را به عنوان فرمانده این ارتش منصوب کرد. گفته می‌شود او یکی از اولین افرادی بود که در یورش به سارایوو مشارکت داشت و در سال 1995 حمله به منطقه سربرنیتسا را که تحت کنترل سازمان ملل بود فرماندهی کرد؛ تهاجمی که به کشته شدن 7500 نفر از مردان و پسران این شهر منجر شد و فاجعه بارترین جنایت علیه بشریت در اروپا پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945 به شمار می‌رود.
حمله به سربرنیتسا پس از آن انجام گرفت که ده‌ها هزار نفر از مردم پس از حمله نیروهای صرب به شمال شرقی بوسنی به این منطقه پناه آورده بودند. نیروهای صرب در جریان این حمله، سربرنیتسا را با آتش سنگین خمپاره به مدت پنج روز بمباران کردند و این منطقه را به موشک بستند. پس از آن ملادیچ به همراه فیلمبرداران وارد شهر سربرنیتسا شد. روز پس از آن زنان و کودکان که در منطقه پناه گرفته بودند توسط اتوبوس به مناطق مسلمان‌نشین منتقل شدند. همزمان صرب‌ها مردان و پسران مسلمانی را که بین 12 تا 77 سال سن داشتند با هدف بازجویی برای جنایات احتمالی جنگی جدا کردند. در مدت پنج روز پس از آنکه صرب‌ها سربرنیتسا را در کنترل داشتند دست کم 7500 مرد و پسر مسلمان کشته شدند. پس از پایان جنگ بوسنی، ملادیچ با حمایت بی‌دریغ اسلوبودان میلوشویچ به بلگراد - پایتخت صربستان- بازگشت و تا زمان دستگیری او آزادانه در این شهر زندگی می‌کرد. او در بلگراد به راحتی در اماکن عمومی حاضر می‌شد، در رستوران‌های گران قیمت غذا می‌خورد و حتی برای دیدن برخی مسابقات فوتبال به ورزشگاه می‌رفت. برخی گزارش‌ها حاکی است که او پس از دستگیری میلوشویچ به منطقه هان پیجساک در نزدیکی سارایوو - مرکز بوسنی - یا به مونته نگرو گریخته است. برخی دیگر از گزارش‌ها اما نشان می‌دهد که او همچنان در حوالی بلگراد زندگی می‌کند.
کارلا دل پونته، یکی ازمقامات دادگاه جنایات جنگی سازمان ملل می‌گوید که ملادیچ و کارادزیچ هر دو در فوریه سال 2004 در بلگراد دیده شده‌اند. گفته می‌شود ملادیچ در وضعیت جسمانی بدی قرار دارد. در آوریل 2005، ووک دراسکوویچ، وزیر خارجه صربستان گفت که نیروهای امنیتی این کشور محل اختفای ملادیچ را می‌دانند، اما رییس سرویس اطلاعاتی صربستان این ادعا‌ها را مضحک و خنده‌آور توصیف کرد.

تبلیغات