مماشات با هیتلر در نیوزویک
آرشیو
چکیده
متن
سرمقاله و پرونده روی جلد هفته‌نامه نیوزویک این هفته به یک مسئله تاریخی می‌پردازد: نقش بحث تاریخی حول سیاست مماشات با هیتلر در پیشامد جنگ جهانی دوم در مباحثات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 2008.
نیوزویک تیتر روی جلد خود را این‌گونه انتخاب کرده: “اگر وینستون بود، چه کار می‌کرد؟” و از وینستون چرچیل، نخست‌وزیر بریتانیا در جنگ جهانی دوم، بسیار تجلیل کرده و او را “یکی از مهم‌ترین انسان‌های تاریخ” نامیده است و به سیاست‌هایش در نقد مماشات چمبرلین و مهارت‌هایش در رهبری جنگی می‌پردازد.
باب این بحث از آن‌جا باز شده که در مباحثات ریاست‌جمهوری صحبت سیاست مماشات اغلب در مورد مسائلی همچون عراق، از حماس و کره شمالی به کار می‌رود و در واقع منظور از “چه کار می‌کرد؟” این است که آیا چرچیل حاضر به مذاکره با این بازیگران بود یا خیر؟ اشاره به مذاکرات مونیخ و مماشات‌جویی چمبرلین را اولین بار جرج دبلیو بوش در صحبت برای کنست، پارلمان اسرائیل، باب کرد و به نظر می‌رسد این مسئله اکنون مورد استقبال بسیاری کارشناسان قرار گرفته، گرچه، برخلاف بوش، لزوما از آن علیه آقای اوباما و استفاده نمی‌شود.
جان میاچام، سردبیر، در سرمقاله خود می‌گوید که جواب سوال “اگر وینستون بود، چه کار می‌کرد؟” را فقط با بررسی آن‌چه وینستون انجام داده (و گفته و‌اندیشیده) می‌توان انجام داد و درس‌هایی که از او به دست می‌آید نشان می‌دهد که رهبری جنگی چیزی بیش از سفت و سخت بودن است. میاچام می‌گوید: “نمونه چرچیل نسخه‌ای به دست ما نمی‌دهد، اما چشم‌اندازی در مقابل‌مان می‌گذارد”. میاچام سپس به مشخصه‌های دیپلماسی و رهبری جنگی چرچیل می‌پردازد و تاکید می‌کند که به‌رغم نفرت او از کمونیسم، نه تنها با استالین مذاکره کرد که شب‌هایی طولانی را با استالین گذراند و آن‌قدر با او به نوشیده (عادت دائمی روس‌ها) که معروف است وقتی پس از دیدار با استالین به بریتانیا باز‌می‌گشت تنها به زور آسپیرین می‌توانست سرپا بماند.
مقاله اصلی این پرونده را اوان توماس، روزنامه‌نگار شهیر آمریکایی، نوشته است. او در مقاله “افسانه‌شناسی مونیخ” بحث می‌کند که مسئله این نیست که باید از مثال‌های تاریخی استفاده کرد یا خیر، بلکه مسئله این است که چگونه این مثال‌ها را عملی کرد. از نظر توماس دانش بسیار بر تاریخ برای اتخاذ سیاست‌های کنونی بسیار مهم است.
سایر مقالات نیوزویک به تحولات سیاست‌های اقتصادی اروپا، تحلیل گوردون براون و بازگشت او به اتحادیه‌های کارگری (بر خلاف سیاست‌های پیشین بلر) و وضعیت آرژانتین در شکوفایی اقتصادی آمریکای لاتین می‌پردازند
نیوزویک تیتر روی جلد خود را این‌گونه انتخاب کرده: “اگر وینستون بود، چه کار می‌کرد؟” و از وینستون چرچیل، نخست‌وزیر بریتانیا در جنگ جهانی دوم، بسیار تجلیل کرده و او را “یکی از مهم‌ترین انسان‌های تاریخ” نامیده است و به سیاست‌هایش در نقد مماشات چمبرلین و مهارت‌هایش در رهبری جنگی می‌پردازد.
باب این بحث از آن‌جا باز شده که در مباحثات ریاست‌جمهوری صحبت سیاست مماشات اغلب در مورد مسائلی همچون عراق، از حماس و کره شمالی به کار می‌رود و در واقع منظور از “چه کار می‌کرد؟” این است که آیا چرچیل حاضر به مذاکره با این بازیگران بود یا خیر؟ اشاره به مذاکرات مونیخ و مماشات‌جویی چمبرلین را اولین بار جرج دبلیو بوش در صحبت برای کنست، پارلمان اسرائیل، باب کرد و به نظر می‌رسد این مسئله اکنون مورد استقبال بسیاری کارشناسان قرار گرفته، گرچه، برخلاف بوش، لزوما از آن علیه آقای اوباما و استفاده نمی‌شود.
جان میاچام، سردبیر، در سرمقاله خود می‌گوید که جواب سوال “اگر وینستون بود، چه کار می‌کرد؟” را فقط با بررسی آن‌چه وینستون انجام داده (و گفته و‌اندیشیده) می‌توان انجام داد و درس‌هایی که از او به دست می‌آید نشان می‌دهد که رهبری جنگی چیزی بیش از سفت و سخت بودن است. میاچام می‌گوید: “نمونه چرچیل نسخه‌ای به دست ما نمی‌دهد، اما چشم‌اندازی در مقابل‌مان می‌گذارد”. میاچام سپس به مشخصه‌های دیپلماسی و رهبری جنگی چرچیل می‌پردازد و تاکید می‌کند که به‌رغم نفرت او از کمونیسم، نه تنها با استالین مذاکره کرد که شب‌هایی طولانی را با استالین گذراند و آن‌قدر با او به نوشیده (عادت دائمی روس‌ها) که معروف است وقتی پس از دیدار با استالین به بریتانیا باز‌می‌گشت تنها به زور آسپیرین می‌توانست سرپا بماند.
مقاله اصلی این پرونده را اوان توماس، روزنامه‌نگار شهیر آمریکایی، نوشته است. او در مقاله “افسانه‌شناسی مونیخ” بحث می‌کند که مسئله این نیست که باید از مثال‌های تاریخی استفاده کرد یا خیر، بلکه مسئله این است که چگونه این مثال‌ها را عملی کرد. از نظر توماس دانش بسیار بر تاریخ برای اتخاذ سیاست‌های کنونی بسیار مهم است.
سایر مقالات نیوزویک به تحولات سیاست‌های اقتصادی اروپا، تحلیل گوردون براون و بازگشت او به اتحادیه‌های کارگری (بر خلاف سیاست‌های پیشین بلر) و وضعیت آرژانتین در شکوفایی اقتصادی آمریکای لاتین می‌پردازند
تبلیغات
