پدیدارشناسی تجربیات معلمان زبان فارسی از برگزاری دوره آموزش چندزبانه

چکیده

اهداف: ایران، کشوری چند فرهنگی است و تنوع قومی و زبانی یکی از ویژگی های شاخص آن است. الگوی ملّت در ایران ترکیبی و نامتوازن است. با توجه به اهمیت مساله و انجام بررسی های کمی صورت گرفته، پژوهش حاضر درصدد مطالعه تجربیات معلمان زبان فارسی از برگزاری دوره آموزش چندزبانگی می باشد. روش ها: رویکرد حاکم بر پژوهش حاضر از نوع کیفی و طرح پدیدارشناسی بود و داده های آن به روش مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شده اند. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای مضمونی انجام گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش، معلمان تک زبانه زبان فارسی شهرستان سیب و سوران بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یافته ها: تحلیل عمیق مصاحبه های معلمان، موجب شناسایی و دسته بندی پنج مضمون سازمان دهنده شامل: آگاهی زبانی با سه مضمون پایه پیش داوری های، خودآگاهی و احترام به تنوع؛ دانش زبانی با سه مضمون پایه آگاهی از زبان های دیگر، کسب دانش در مورد زبان مادری خود و درک نقش زبان در فرایند تدریس؛ چالش ها با دو مضمون پایه چالش ها در محیط اجتماعی و چالش ها در محیط کار؛ احساسات با مضمون پایه احساسات درباره محیط جدید شخص و مقابله با دو مضمون پایه صلاحیت های چند زبانی و حمایت اجتماعی گردید. نتیجه گیری: دوره های آموزش چند زبانی باعث افزایش دانش و آگاهی های زبانی معلمان می شود و آن ها را در مواجهه با چالش های زبانی آماده می سازد.