امیدواری به عراق در اکونومیست

 
هفته‌نامه اکونومیست هفته قبل پرونده‌ اصلی خود را به وضع عراق و تحولات و بهبود اوضاع در این کشور اختصاص داده و روی این واقعیت تمرکز کرده که گرچه وضع مردم عراق هنوز خیلی بد است،‌اما وضعیت‌شان نسبت به چند ماه پیش بهبودی چشمگیر داشته است. سرمقاله این هفته‌نامه با عنوان “عراق شروع به اصلاح خود می‌کند” به این‌اشاره می‌کند که دستاوردهای دولت عراق چیزی بیش از کاهش کمبودهاست و این دولت به لطف قیمت روزافزون نفت مقابل شبه‌نظامی‌ها ایستاده و توانسته استقلال خود را (هم در مقابل‌ آمریکا و هم ایران) حفظ کند. جنگ‌های قومی متعدد هم در این کشور تا حد زیادی کاهش یافته است.
 
اکونومیست، پیشتر در سپتامبر 2007، از افزایش نیروها توسط ژنرال پترائوس دفاع کرده بود‌اما در آن زمان با لحنی نومیدانه از عراق و آینده این کشور صحبت می‌کرد. در حالی که‌امروز بسیار‌امیدوارانه از آینده صحبت می‌کند. این قضیه در سیر مواضع اکونومیست از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ چرا که این هفته‌نامه در سال 2003، در کمال تعجب بسیاری، قاطعانه از‌ اشغال عراق توسط‌ آمریکا دفاع کرد و از آن پس بارها این موضع خود را زیر سوال برد و‌اشغالِ عراق را افتضاحی سیاسی دانسته البته سرمقاله این شماره اکونومیست تاکید می‌کند که اولا اعلامِ بهبود اوضاع به معنای فراموش کردن مصائبی که بر مردم عراق رفته نیست و قصد توجیه موضع قبلی مجله را ندارد.
 
ثانیا این هنوز به معنای ‌ترجیح دادن مک‌کین در انتخابات ریاست‌جمهوری نیست؛ چرا که اتفاقا اوضاع‌امن‌تر می‌تواند برنامه خروج 16 ماهه اوباما را راحت‌تر قابل اجرا سازد. مقاله مجزای دیگری از پرونده این هفته اکونومیست با عنوان “جنگ برای کاخ سفید” تاثیر تحولات جنگ عراق را بر انتخابات‌ آمریکا به تفصیل بررسی می‌کند. این مقاله ضمن بررسی تفاوت‌های سیاست‌های جنگی اوباما و مک‌کین تاکید می‌کند که به هرحال جنگ عراق تاثیر محدودی در انتخابات دارد و مسائل حاد اقتصادی‌امروز، و نارضایتی مردم از بوش، نقش اصلی را خواهند داشت. در این میان، نزدیکی سیاست جنگی مک‌کین به بوش نکته‌ جالبی برای او نخواهد بود.
 
دیگر مقاله پرونده عراقِ اکونومیست، مقاله مفصلی است که از دفاتر بغداد و اربیل این مجله تهیه شده و تغییرات نظامی، اقتصادی و سیاسی کشور و راه قرار گرفتنش در مسیر صلح و رفاه را بررسی می‌کند. نویسنده سرمقاله کلا نگاه خوش‌بینانه‌ای به آینده عراق دارد. دیگر مقاله اصلی اکونومیست در این هفته مربوط به کلمبیا است. مقاله “پایان توهم و آخرین چریک” به این ‌اشاره می‌کند که پایان جنگ در‌ آمریکای لاتین به معنای جاری شدن صلح پایدار نیست. این کشور بیش از 40 سال است که درگیر جنگ چریکی گروه‌های مسلح چپ‌گرایی همچون فارک با دولت است و اکونومیست به این‌اشاره کرده که در ازای تسلیم و تحویل سلاح نباید‌امتیاز خاصی به گروه فارک داده شود و این گروه چریکی باید به مشارکت در سیاست تشویق شود