40 سال بعد، پاریس
آرشیو
چکیده
متن
در جشن تولد چهل سالگی جنبش می68 فرانسه غوغایی برپاست. برخی خوشحالند و سخت به این جنبش چهل ساله افتخار می‌کنند و برخی از آن به شدت انتقاد می‌کنند و آن را موجد بسیاری از کژیها در جامعه فرانسه و کل اروپا می‌دانند. نیکولا سارکوزی رئیس جمهور راستگرای فرانسه از دسته دوم است که سخن معروف او مبنی بر اینکه: «باید میراث می68 را از بین ببریم.» جار و جنجال زیادی را به پا کرد.
فرانسه در می2008 اعم از موافق و مخالف این جنبش حال و هوای دیگری دارد. مطبوعات و رسانه‌های دیداری و شنیداری برنامه‌های ویژه‌ای را به این مناسبت اختصاص داده‌اند. بی‌شک ستاره این جنبش چهل ساله دانیل کوهن بندیت است که از رهبران این جنبش بوده و این روزها کمتر رسانه‌ای است که با او مصاحبه‌ای نکرده باشد. کوهن بندیت یک دانشجوی یهودی آلمانی‌تبار است که درجنبش می68 فرانسه نقش هدایت دانشجویان را بر عهده داشته است. والدین دانیل در زمان جنگ جهانی دوم به فرانسه پناهنده شده بودند. گفتگوی بسیار مشهور کوهن بندیت با ژان پل سارتر در هفته‌نامه نوول ابزرواتور از جمله مهمترین اسناد تاریخی این جنبش محسوب می‌شود.
در پاریس همچنین به این مناسبت نمایشگاههای عکس و نقاشی متعددی نیز برپا است. عکاسان و فیلمبرداران حرفه‌ای و آماتور که از حوادث آن روزها فیلم و عکس گرفته‌اند به بازانتشار محصولات خود پرداخته‌اند. در این راستا بازار سازندگان ترانه‌های سیاسی نیز بسیار داغ است. خوانندگان مشهور البته با گرایشات چپگرایانه ترانه‌هایی را به یاد آن روزها خوانده‌اند که شرکتهای مربوطه به مناسبت چهلمین سالگرد آن وقایع آلبوم‌های قدیمی‌را با کیفیت‌های خوبی روانه بازار کرده‌اند. مستندسازان نیز با استفاده از فیلم‌های تهیه شده به بحث و بررسی این واقعه پرداخته‌اند که دی‌وی‌دی آن نیز با تنوع زیادی در بازار محصولات فرهنگی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
پیرمردهایی که امروز باید حداقل شصت ساله باشند هم به بیان خاطرات خود از این وقایع می‌پردازند. برخی از پیشروان این جنبش امروز به باورهای پیشین خود پشت کرده‌اند و برخی نیز وفادار مانده‌اند. میزگردهای این دو گروه از خواندنی‌ترین مطالب نشریات این روزها در فرانسه است. با تمام این فراز و نشیبها جنبش می68 همچنان یکی از سوژه‌های داغ جدال و منازعه میان احزاب چپ و راست در فرانسه به حساب می‌آید. هر چند در میان چپهای تجدیدنظر طلب کسانی پیدا می‌شوند که می68 را به نقد می‌کشند اما بطور کلی خیزش عظیم دانشجویی که بعد از براه افتادن آن ابعاد بین‌المللی هم به‌خود گرفت همچنان از افتخارات چپ در اروپا و جهان به‌حساب می‌آید.
فرانسه در می2008 اعم از موافق و مخالف این جنبش حال و هوای دیگری دارد. مطبوعات و رسانه‌های دیداری و شنیداری برنامه‌های ویژه‌ای را به این مناسبت اختصاص داده‌اند. بی‌شک ستاره این جنبش چهل ساله دانیل کوهن بندیت است که از رهبران این جنبش بوده و این روزها کمتر رسانه‌ای است که با او مصاحبه‌ای نکرده باشد. کوهن بندیت یک دانشجوی یهودی آلمانی‌تبار است که درجنبش می68 فرانسه نقش هدایت دانشجویان را بر عهده داشته است. والدین دانیل در زمان جنگ جهانی دوم به فرانسه پناهنده شده بودند. گفتگوی بسیار مشهور کوهن بندیت با ژان پل سارتر در هفته‌نامه نوول ابزرواتور از جمله مهمترین اسناد تاریخی این جنبش محسوب می‌شود.
در پاریس همچنین به این مناسبت نمایشگاههای عکس و نقاشی متعددی نیز برپا است. عکاسان و فیلمبرداران حرفه‌ای و آماتور که از حوادث آن روزها فیلم و عکس گرفته‌اند به بازانتشار محصولات خود پرداخته‌اند. در این راستا بازار سازندگان ترانه‌های سیاسی نیز بسیار داغ است. خوانندگان مشهور البته با گرایشات چپگرایانه ترانه‌هایی را به یاد آن روزها خوانده‌اند که شرکتهای مربوطه به مناسبت چهلمین سالگرد آن وقایع آلبوم‌های قدیمی‌را با کیفیت‌های خوبی روانه بازار کرده‌اند. مستندسازان نیز با استفاده از فیلم‌های تهیه شده به بحث و بررسی این واقعه پرداخته‌اند که دی‌وی‌دی آن نیز با تنوع زیادی در بازار محصولات فرهنگی در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
پیرمردهایی که امروز باید حداقل شصت ساله باشند هم به بیان خاطرات خود از این وقایع می‌پردازند. برخی از پیشروان این جنبش امروز به باورهای پیشین خود پشت کرده‌اند و برخی نیز وفادار مانده‌اند. میزگردهای این دو گروه از خواندنی‌ترین مطالب نشریات این روزها در فرانسه است. با تمام این فراز و نشیبها جنبش می68 همچنان یکی از سوژه‌های داغ جدال و منازعه میان احزاب چپ و راست در فرانسه به حساب می‌آید. هر چند در میان چپهای تجدیدنظر طلب کسانی پیدا می‌شوند که می68 را به نقد می‌کشند اما بطور کلی خیزش عظیم دانشجویی که بعد از براه افتادن آن ابعاد بین‌المللی هم به‌خود گرفت همچنان از افتخارات چپ در اروپا و جهان به‌حساب می‌آید.
تبلیغات
