از خاطرات بندیت تا خاطرات رئیس پلیس

پس از سه ماه اقامت در پاریس که قسمت عمده وقت من صرف تحقیق و مطالعه کتاب‌ها و مجلات منتشر شده به مناسبت چهلمین سالگرد می 68 شد، دو روز قبل از عزیمت به تهران (صبح یکشنبه 15 اردیبهشت) شاهد انتشار چند کتاب بودم که لازم است اشاره‌ای به آنها داشته باشم:
اول؛ انتشار خاطرات دانیل کوهن بندیت بود.
 
بندیت در این کتاب وقایع می 68 را یک انقلاب ندانسته و چندین بار گفته که آن اتفاق هشداری به مقامات دولت 10ساله دوگل و نسل پیشین بوده است که آگاه باشند سنت‌های پدرمآبی قبل از جنگ با خواسته‌های جامعه و نسل جوان امروزی هماهنگ نیست. به این جهت آن اتفاق یک هشدار و عصیان بود و قصد ما این بود که فرانسوی‌ها از غرور تاریخی خود بیدار شوند و تصور نکنند که به همه مسائل فرهنگی جهان مسلط هستند.

دوم؛ یکی از مجلات هفتگی موفق شد، مصاحبه‌ای را میان موریس گلیمو (رئیس پلیس آن زمان پاریس) و دانیل کوهن بندیت برگزار کند. آن دو پس از 40 سال اولین دیدار را انجام دادند. نکته جالب حالت صمیمانه این دو نسبت به یکدیگر بود. گویی دیدار دو دوست نزدیک قدیمی با یکدیگر انجام شده است و این دیدار ثابت کرد که چگونه این دو نفر در دو جبهه مخالف مبارزه می‌کردند و با چه جدیتی از خشونت‌ها احتراز می‌کردند. گویی تفکر و درک هر دوی‌ آنها از وضعیت جامعه یکی بوده است و خشونت نمی‌تواند کارساز باشد.

سوم؛ موریس گریمو رئیس پلیس پاریس در زمان اعتراضات می 68، اکنون در سن 95 سالگی اقدام به چاپ خاطرات خود کرده است که چند روز قبل از انتشار عمومی آن کتاب، موفق شدم یک روز قبل از حرکت به سمت تهران به وسیله دوستان پاریسی کتاب را از چاپخانه دریافت کنم.
 
در این فرصت اندک موفق شدم تا 120 صفحه از کتاب خاطرات این مامور پلیس خردمند فرانسوی که مربوط به وقایع می 68 بود را مطالعه کنم و به خوبی دریافتم که چگونه این مرد متفکر و آینده‌نگر در جلسات هیات دولت و در مذاکرات روزانه با نخست‌وزیر پمپیدو و وزیر دادگستری و وزیر کشور دائما جلوی اعمال خشونت را بگیرد و در دو نوبت که کوهن بندیت بازداشت شده است و دستگاه قضایی هم خیال اخراج او را به عنوان آلمانی‌الاصل داشته است، موفق شده او را پس از چند ساعت آزاد کند.