مقاله حاضر، شخصیت عبیدالله بن زیاد و نقش او در کربلا را بررسی می کند. عبیدالله مدتی در خراسان و بصره حگومت کرد و زمان حرکت امام حسین (ع) به دلیل سبقه درخشان خود و پدرش نزد حکومت یزید و معاویه، والی کوفه شد و تمام سپاهیان فرستاده شده به کربلا تحت فرمان وی بودند. نقش وی در به وجودآمدن واقعه کربلا این بود که سپاه حصین بن نمیر را فرستاد تا مسیر امام (ع) را سد کند و ایشان را به مسیری دیگر منحرف کند، سپس عمر سعد را راهی کرد که با امام (ع) درگیر شود و درنهایت بعد از جنگی سخت، امام (ع) و تمام یاران ایشان را به شهادت رساند. نقش وی به قدری چشم گیر است که هم عصران وی و خود یزید او را عامل اصلی واقعه عاشورا می دانند. درحالی که به ظاهر پیروز میدان بود، ولی درواقع با ظلمی که به خاندان پیامبر (ص) کرده بود، شکست خورد و خیلی زود توسط شیعیانی مثل مختار ثقفی به بدترین وجه کشته شد.