درباره بوئناویستا سوشال کلاب
آرشیو
چکیده
متن
موسیقی کوبا با وجود آنکه بسیار قوی، موزون و محرک است، اما همواره با مسائل سیاسی خلط شده. پیش از قطع رابطه آمریکا با هاوانا در سال 1962 و در زمان ریاست جمهوری جان‌اف‌کندی، موسیقی یکی از اساسی‌ترین بخش‌های زندگی کوبایی‌ها بود. ترانه‌های آنها عموما درباره مسائل ساده اجتماعی بود و بیشتر به ریتم تکیه داشت. موسیقی کوبا فراتر از مرزهای شمالی این کشور به ایالات متحده راه پیدا می‌کرد و یکی از منابع اصلی حیاتش را در خاک دشمن ده‌ها ساله آینده‌اش می‌یافت.
پس از آغاز تحریم‌های آمریکا، ورود و خروج موسیقی از مرزهای کوبا با موانع فراوانی روبه‌رو شد و به نوعی باعث به محاق رفتن موسیقی در کوبا شد. در زمان ریاست جمهوری کارتر، تا حدودی این ممانعت‌ها کاهش پیدا کرد، اما روند تولید موسیقی در این کشور بسیار کند شده بود. پس از سال‌ها، ظهور بوئناویستا سوشال کلاب یک اتفاق بسیار ویژه محسوب می‌شد. آنها حتی توانستند تور بزرگی در آمریکا برگزار کنند و البته دوباره به وطن بازگردند. ابراهیم فرر خواننده بوئناویستا سوشال کلاب که تا آخرین لحظات زندگی‌اش به انقلاب کوبا وفادار ماند، در این باره گفته بود: «برای این که نوه‌هایم بیاموزند که انقلاب را تحسین کنند، برایشان از زندگی پیش از انقلاب کوبا صحبت می‌کنم. وقتی هم‌سن آنها بودم، حتی بلد نبودم نامم را بنویسم.» او یک کوبایی کاسترویی بود.
«کلوب اجتماعی بوئناویستا» ساخته ویم‌وندرس پس از کاندیداتوری در بخش بهترین فیلم مستند آکادمی اواردز، موفق شد جایزه بهترین فیلم مستند اروپا را به خود اختصاص دهد. وندرس کارگردان مشهور آلمانی که فیلم‌های شاخصی همچون «آسمان برلین» و «پاریس تگزاس» در کارنامه‌اش حضور دارند، از مراحل تهیه آلبوم «کلوب اجتماعی بوئناویستا» و کنسرت‌های اعضای گروه این فیلم مستند را ساخت. فیلمی که یکی از پرفروش‌ترین مستندهای دنیا لقب گرفت. موفقیت بی‌نظیر آلبوم و فیلم، باعث شد موسیقی سنتی کوبا مورد توجه مردم سراسر دنیا قرار بگیرد. به‌ویژه آلبوم‌های فراوانی از عصر طلایی موسیقی کوبا در سال‌های 1930 تا 1950 دوباره منتشر شدند. موقعیت اعضای گروه هم از این رو به آن رو شد. ابراهیم فرر خواننده گروه، از فقر و خوانندگی در کلوب‌ها رها شد و توانست به یک چهره مطرح بین‌المللی تبدیل شود.
«کلوب اجتماعی بوئناویستا» یک گروه ویژه بود. ری‌کودر آمریکایی، آهنگساز، گیتاریست و لیدر گروه بود و در کنار او خوان مارکوس گونزالس، ابراهیم فرر و کومپای سگوندو، هنرنمایی می‌کردند. نکته ویژه این گروه آن بود که اعضای نسبتا مسن مجموعه، فقط چندسالی طعم خوش‌بختی، ثروت و شهرت را چشیدند. سگوندو و گونزالس در سال 2003 از دنیا رفتند و ابراهیم فرر در سال 2005. درست زمانی که با فروش سه میلیون نسخه‌ای آلبومشان، به جاهای مختلف دنیا و از جمله ایالات متحده – دشمن سنتی کوبا – سفر می‌کردند تا کنسرت‌های پرهوادارشان را برگزار کنند.
ری‌کودر یک گیتاریست موفق آمریکایی بود که تجربه همکاری با گروه‌های معتبر و مطرحی همچون رولینگ استونز و کاپیتان بیف‌هارت را در کارنامه داشت. او برای تولید آلبوم «بوئناویستا سوشال کلاب» سراغ موزیسین‌های دهه‌های 40 و 50 کوبا رفت. پس از موفقیت بی‌نظیر این آلبوم، اعضای گروه به los superabuelos معروف شدند که به معنای «پدربزرگان فوق‌العاده» بود. در این میان ابراهیم فرر به چهره برجسته گروه تبدیل شد. حضور او در فیلم نیز فوق‌العاده والاتر و ویژه‌تر از دیگران بود. ویم وندرس در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که فرر در ابتدای کار، خجالت می‌کشید به دوربین نگاه کند.
او کلا یک آدم خجالتی و منزوی بود اما در حین فیلمبرداری و پروسه ساخت آلبوم محبوب‌ترین عضو گروه شد. اجرای دوست‌داشتنی و گرم او در کنار چهره فتوژنیک‌اش مهمترین دلایل برجسته‌شدن او در سن 70 سالگی بودند. او آن‌قدر محبوب و مشهور شده بود که حتی در ضبط چند قطعه با گروه کارتونی گوریلاز مشارکت کرد. آن هم در سن 78 سالگی و درست سه ماه مانده به مرگش در سال 2005. او پیش از آن نیز در سال 2001 با گوریلاز یک آهنگ ضبط کرده بود.او یکی از ستاره‌های دهه 50 موسیقی کوبا بود. همکاری با چهره‌های بلند آوازه موسیقی سان و بولرو در کوبا همچون بنی مور و پاچو آلونسو، باعث شده بود تا آن سال‌ها، بهترین سال‌های عمر فرر باشند اما کم‌کم او از دنیای موسیقی کناره گرفت. او پیش از شهرت با بوئناویستا سوشال کلاب، فقط دو آلبوم در سال‌های 1960 و 1973 منتشر کرده بود. اما پس از موفقیت با این آلبوم طی سال‌های 1999 تاکنون، هفت آلبوم از او منتشر شده و ابراهیم فرر به یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی کوبا تبدیل شد. فرر در سال 2000 موفق شد یک جایزه گرمی لاتین در بخش هنرمند تازه‌وارد دریافت کند. در چه سنی؟ در هفتادودوسالگی!
پس از آغاز تحریم‌های آمریکا، ورود و خروج موسیقی از مرزهای کوبا با موانع فراوانی روبه‌رو شد و به نوعی باعث به محاق رفتن موسیقی در کوبا شد. در زمان ریاست جمهوری کارتر، تا حدودی این ممانعت‌ها کاهش پیدا کرد، اما روند تولید موسیقی در این کشور بسیار کند شده بود. پس از سال‌ها، ظهور بوئناویستا سوشال کلاب یک اتفاق بسیار ویژه محسوب می‌شد. آنها حتی توانستند تور بزرگی در آمریکا برگزار کنند و البته دوباره به وطن بازگردند. ابراهیم فرر خواننده بوئناویستا سوشال کلاب که تا آخرین لحظات زندگی‌اش به انقلاب کوبا وفادار ماند، در این باره گفته بود: «برای این که نوه‌هایم بیاموزند که انقلاب را تحسین کنند، برایشان از زندگی پیش از انقلاب کوبا صحبت می‌کنم. وقتی هم‌سن آنها بودم، حتی بلد نبودم نامم را بنویسم.» او یک کوبایی کاسترویی بود.
«کلوب اجتماعی بوئناویستا» ساخته ویم‌وندرس پس از کاندیداتوری در بخش بهترین فیلم مستند آکادمی اواردز، موفق شد جایزه بهترین فیلم مستند اروپا را به خود اختصاص دهد. وندرس کارگردان مشهور آلمانی که فیلم‌های شاخصی همچون «آسمان برلین» و «پاریس تگزاس» در کارنامه‌اش حضور دارند، از مراحل تهیه آلبوم «کلوب اجتماعی بوئناویستا» و کنسرت‌های اعضای گروه این فیلم مستند را ساخت. فیلمی که یکی از پرفروش‌ترین مستندهای دنیا لقب گرفت. موفقیت بی‌نظیر آلبوم و فیلم، باعث شد موسیقی سنتی کوبا مورد توجه مردم سراسر دنیا قرار بگیرد. به‌ویژه آلبوم‌های فراوانی از عصر طلایی موسیقی کوبا در سال‌های 1930 تا 1950 دوباره منتشر شدند. موقعیت اعضای گروه هم از این رو به آن رو شد. ابراهیم فرر خواننده گروه، از فقر و خوانندگی در کلوب‌ها رها شد و توانست به یک چهره مطرح بین‌المللی تبدیل شود.
«کلوب اجتماعی بوئناویستا» یک گروه ویژه بود. ری‌کودر آمریکایی، آهنگساز، گیتاریست و لیدر گروه بود و در کنار او خوان مارکوس گونزالس، ابراهیم فرر و کومپای سگوندو، هنرنمایی می‌کردند. نکته ویژه این گروه آن بود که اعضای نسبتا مسن مجموعه، فقط چندسالی طعم خوش‌بختی، ثروت و شهرت را چشیدند. سگوندو و گونزالس در سال 2003 از دنیا رفتند و ابراهیم فرر در سال 2005. درست زمانی که با فروش سه میلیون نسخه‌ای آلبومشان، به جاهای مختلف دنیا و از جمله ایالات متحده – دشمن سنتی کوبا – سفر می‌کردند تا کنسرت‌های پرهوادارشان را برگزار کنند.
ری‌کودر یک گیتاریست موفق آمریکایی بود که تجربه همکاری با گروه‌های معتبر و مطرحی همچون رولینگ استونز و کاپیتان بیف‌هارت را در کارنامه داشت. او برای تولید آلبوم «بوئناویستا سوشال کلاب» سراغ موزیسین‌های دهه‌های 40 و 50 کوبا رفت. پس از موفقیت بی‌نظیر این آلبوم، اعضای گروه به los superabuelos معروف شدند که به معنای «پدربزرگان فوق‌العاده» بود. در این میان ابراهیم فرر به چهره برجسته گروه تبدیل شد. حضور او در فیلم نیز فوق‌العاده والاتر و ویژه‌تر از دیگران بود. ویم وندرس در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که فرر در ابتدای کار، خجالت می‌کشید به دوربین نگاه کند.
او کلا یک آدم خجالتی و منزوی بود اما در حین فیلمبرداری و پروسه ساخت آلبوم محبوب‌ترین عضو گروه شد. اجرای دوست‌داشتنی و گرم او در کنار چهره فتوژنیک‌اش مهمترین دلایل برجسته‌شدن او در سن 70 سالگی بودند. او آن‌قدر محبوب و مشهور شده بود که حتی در ضبط چند قطعه با گروه کارتونی گوریلاز مشارکت کرد. آن هم در سن 78 سالگی و درست سه ماه مانده به مرگش در سال 2005. او پیش از آن نیز در سال 2001 با گوریلاز یک آهنگ ضبط کرده بود.او یکی از ستاره‌های دهه 50 موسیقی کوبا بود. همکاری با چهره‌های بلند آوازه موسیقی سان و بولرو در کوبا همچون بنی مور و پاچو آلونسو، باعث شده بود تا آن سال‌ها، بهترین سال‌های عمر فرر باشند اما کم‌کم او از دنیای موسیقی کناره گرفت. او پیش از شهرت با بوئناویستا سوشال کلاب، فقط دو آلبوم در سال‌های 1960 و 1973 منتشر کرده بود. اما پس از موفقیت با این آلبوم طی سال‌های 1999 تاکنون، هفت آلبوم از او منتشر شده و ابراهیم فرر به یکی از مشهورترین چهره‌های موسیقی کوبا تبدیل شد. فرر در سال 2000 موفق شد یک جایزه گرمی لاتین در بخش هنرمند تازه‌وارد دریافت کند. در چه سنی؟ در هفتادودوسالگی!
تبلیغات
