موسیقی‌دوستان ما، موسیقی ونزوئلا
آرشیو
چکیده
به موسیقی سه کشور لاتین که در مخالفت با آمریکا، با ایران همسو هستند، پرداخته‌ایم. موسیقی سه کشور اردوگاه چپ که جزو مهمترین سبک‌های موسیقی آمریکای لاتین هستند.متن
سبک‌های مختلفی از موسیقی سنتی و ملی ونزوئلا نظیر سالسا و مورنگی در بین همسایگان حوزه کارائیب مشترک است. شاید بتوان گفت که رایج‌ترین موسیقی ونزوئلا، موسیقی ایلانرو باشد. این نوع موسیقی اساسا سبک روستایی ایلانوس بوده است. یک سبک موسیقی پرطرفدار دیگر در ونزوئلا، گایتا (gaita) نام دارد. این ژانر در اصل در ایالت «زولیا» پرورش یافت و در فصل کریسمس بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. گایتا همراه با آگوینالدو (Aguinaldo) – سبک فولکلور موسیقی کریسمس – موسیقی ملی کریسمس در ونزوئلا را تشکیل می‌دهد. موسیقی کالیپسو (calypso) در دهه 1880 از کشور ترینیداد توسط مهاجران که به قصد کشف طلا در کالیفرنیا از ونزوئلا عبور می‌کردند به این کشور آورده شد.
یکی دیگراز سبک‌های وارداتی موسیقی در ونزوئلا، موسیقی کوبایی – آمریکایی سالساست که چندین سوپراستار داخلی نظیر اسکار دلئون را می‌توان حاصل این سبک دانست. موسیقی پاپ و راک نیز در ونزوئلا طرفداران زیادی دارد. چندین گروه موسیقی در ونزوئلا بالا و پایین‌های بسیاری در این سبک شاهد بودند. گروه‌های راک ونزوئلا از گروه‌های آرژانتینی تاثیر زیادی پذیرفته‌اند. به گونه‌ای که سبک گروه‌های این دو کشور را می‌توان در یک کلاس طبقه‌بندی کرد. تعدادی از آهنگ‌سازان ونزوئلایی در کشورهای دیگر آمریکای لاتین نیز مشهور شده‌اند. برای مثال «ریکاردو مونتانر» در شیلی بسیار محبوب است و خوزه لویی رادریگوئز و ایلان چستر در چند کشور دیگر این قاره شهرت دارند.
موسیقی کوبا
جزیره کارائیب کوبا در پیشرفت چندین سبک موسیقی در قرن 19 و 20 سهم داشته است. بیشتر سبک‌های موسیقی کوبایی، ریشه در کابیلدوس‌ـ‌کلوب اجتماعی بردگان آفریقایی که به جزیره آورده می‌شدند، دارد. ریشه‌های اصلی موسیقی کوبایی در اسپانیا و غرب آفریقاست ولی در طول زمان سبک‌های دیگر از کشورهای مختلف وارد موسیقی کوبا شده است. از مهمترین آنها می‌توان به سبک‌های موسیقی فرانسه، آمریکا و جامائیکا اشاره کرد. از طرف دیگر موسیقی کوبا خود در کشورهای دیگر تاثیرگذار بوده است. این موسیقی نه تنها به پیشرفت موسیقی جاز و سالسا کمک کرده است بلکه به غنی‌شدن تانگوی آرژانتینی، هاف – لایف غنا، آفرویت غرب اروپا و نئوفلامینکو اسپانیا نیز کمک کرده است.
موسیقی «کلاسیک» کوبا با تاثیرهایی اصلی که از موسیقی اروپا پذیرفته به همراه الهام گرفتن از موسیقی آفریقایی – کوبایی و اسپانیایی از جمله سبک‌های غنی در این کشور به شمار می‌رود. در کوبا موسیقیدانان بسیاری هستند که در سبک راک فعالیت می‌کنند. بومیان کوبا را مردم Taino، Arawak، Ciboney تشکیل می‌دهند که به خاطر سبک موسیقی «آریتو» شهرت دارند. تعداد زیاد برده‌های آفریقایی و مهاجران اروپایی نیز سبک‌های موسیقی خاص خود را وارد کوبا کردند که از آن جمله می‌توان به زاپاتئو، فندانگو، زامپادو و اتامبیکو اشاره کرد. فرناندو اورتیز، یک موسیقدان کوبایی نوآوری موسیقی این کشور را حاصل و ترکیب موسیقی بردگان آفریقا که در کارخانه‌های شکر کوبا فعالیت می‌کردند و اسپانیایی‌هایی که در مزارع کوچک تنباکو فعال بودند می‌داند.
موسیقی بولیوی
مثل خیلی از همسایگانش، بولیوی مدت‌ها مستعمره اسپانیا بود و به همین خاطر تاثیر زیادی از فرهنگ این کشور پذیرفته است. موسیقی بولیوی عمدتا برپایه سبک‌های اروپایی بنا شده بود اما روشنفکران بولیوی با رو آوردن به فرهنگ بومی بولیوی، سعی در ارتقای جایگاه موسیقی بومی بولیوی کردند. دولت بولیوی نیز با تاسیس اداره‌ای در وزارت آموزش بولیوی تلاش زیادی برای ارتقای سبک فولکلور کرد. آگاهی از موسیقی و هنر بومی در دهه 1960 ادامه یافت و سبک فولکلور در سراسر کشور پرطرفدار شد. گروه‌هایی نظیر وارا، خاناتا، وپاجابراوا سهم بسزایی در ارتقای موسیقی فولکلور داشتند. در دهه 1980 موسیقی نئوکانسیون شیلی که برگرفته از موسیقی فیوژن بولیوی است، وارد این کشور شد و به «کانتونوئو» تغییر یافت. سازهای سنتی بولیوی و آمریکای لاتین شامل اونروکو، بومبو، رکورکو، تارکا، موسنو، پوتوتو، ساکسیفون آندی و... می‌شود.
یکی دیگراز سبک‌های وارداتی موسیقی در ونزوئلا، موسیقی کوبایی – آمریکایی سالساست که چندین سوپراستار داخلی نظیر اسکار دلئون را می‌توان حاصل این سبک دانست. موسیقی پاپ و راک نیز در ونزوئلا طرفداران زیادی دارد. چندین گروه موسیقی در ونزوئلا بالا و پایین‌های بسیاری در این سبک شاهد بودند. گروه‌های راک ونزوئلا از گروه‌های آرژانتینی تاثیر زیادی پذیرفته‌اند. به گونه‌ای که سبک گروه‌های این دو کشور را می‌توان در یک کلاس طبقه‌بندی کرد. تعدادی از آهنگ‌سازان ونزوئلایی در کشورهای دیگر آمریکای لاتین نیز مشهور شده‌اند. برای مثال «ریکاردو مونتانر» در شیلی بسیار محبوب است و خوزه لویی رادریگوئز و ایلان چستر در چند کشور دیگر این قاره شهرت دارند.
موسیقی کوبا
جزیره کارائیب کوبا در پیشرفت چندین سبک موسیقی در قرن 19 و 20 سهم داشته است. بیشتر سبک‌های موسیقی کوبایی، ریشه در کابیلدوس‌ـ‌کلوب اجتماعی بردگان آفریقایی که به جزیره آورده می‌شدند، دارد. ریشه‌های اصلی موسیقی کوبایی در اسپانیا و غرب آفریقاست ولی در طول زمان سبک‌های دیگر از کشورهای مختلف وارد موسیقی کوبا شده است. از مهمترین آنها می‌توان به سبک‌های موسیقی فرانسه، آمریکا و جامائیکا اشاره کرد. از طرف دیگر موسیقی کوبا خود در کشورهای دیگر تاثیرگذار بوده است. این موسیقی نه تنها به پیشرفت موسیقی جاز و سالسا کمک کرده است بلکه به غنی‌شدن تانگوی آرژانتینی، هاف – لایف غنا، آفرویت غرب اروپا و نئوفلامینکو اسپانیا نیز کمک کرده است.
موسیقی «کلاسیک» کوبا با تاثیرهایی اصلی که از موسیقی اروپا پذیرفته به همراه الهام گرفتن از موسیقی آفریقایی – کوبایی و اسپانیایی از جمله سبک‌های غنی در این کشور به شمار می‌رود. در کوبا موسیقیدانان بسیاری هستند که در سبک راک فعالیت می‌کنند. بومیان کوبا را مردم Taino، Arawak، Ciboney تشکیل می‌دهند که به خاطر سبک موسیقی «آریتو» شهرت دارند. تعداد زیاد برده‌های آفریقایی و مهاجران اروپایی نیز سبک‌های موسیقی خاص خود را وارد کوبا کردند که از آن جمله می‌توان به زاپاتئو، فندانگو، زامپادو و اتامبیکو اشاره کرد. فرناندو اورتیز، یک موسیقدان کوبایی نوآوری موسیقی این کشور را حاصل و ترکیب موسیقی بردگان آفریقا که در کارخانه‌های شکر کوبا فعالیت می‌کردند و اسپانیایی‌هایی که در مزارع کوچک تنباکو فعال بودند می‌داند.
موسیقی بولیوی
مثل خیلی از همسایگانش، بولیوی مدت‌ها مستعمره اسپانیا بود و به همین خاطر تاثیر زیادی از فرهنگ این کشور پذیرفته است. موسیقی بولیوی عمدتا برپایه سبک‌های اروپایی بنا شده بود اما روشنفکران بولیوی با رو آوردن به فرهنگ بومی بولیوی، سعی در ارتقای جایگاه موسیقی بومی بولیوی کردند. دولت بولیوی نیز با تاسیس اداره‌ای در وزارت آموزش بولیوی تلاش زیادی برای ارتقای سبک فولکلور کرد. آگاهی از موسیقی و هنر بومی در دهه 1960 ادامه یافت و سبک فولکلور در سراسر کشور پرطرفدار شد. گروه‌هایی نظیر وارا، خاناتا، وپاجابراوا سهم بسزایی در ارتقای موسیقی فولکلور داشتند. در دهه 1980 موسیقی نئوکانسیون شیلی که برگرفته از موسیقی فیوژن بولیوی است، وارد این کشور شد و به «کانتونوئو» تغییر یافت. سازهای سنتی بولیوی و آمریکای لاتین شامل اونروکو، بومبو، رکورکو، تارکا، موسنو، پوتوتو، ساکسیفون آندی و... می‌شود.
تبلیغات
