سارکوزی آری سارکوزی نه
آرشیو
چکیده
متن
برای بسیاری از فرانسوی‌ها امروز بیش از آنکه روز برگزاری دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری باشد روز همه‌پرسی در مورد کارنامه پنج‌ساله نیکولا سارکوزی به شمار می‌رود. جنجالی‌ترین سیاستمدار راست‌گرا که با کسب بیش از 11 میلیون رای به دور دوم راه یافت، حالا در دوئلی که از ماه‌ها قبل پیش‌بینی شده بود، نبرد بین راست و چپ را به نمایش خواهد گذاشت؛ نبردی میان مردانگی و تجربه‌اش با زنانگی و درک شهودی رقیب سوسیالیستش خانم سگولن رویال. این دو به دلایلی کاملا متضاد به مرحله دوم راه یافتند و همین دلایل نیز پیروزی قطعی‌شان را در هاله‌ای از تردید فروبرده است.
تندروی سارکوزی همان قدر نگران‌کننده است که نرمش و بی‌تجربگی رویال و فراموش نکنیم که طبق سنت فرانسوی دور دوم انتخابات بیشتر جنبه حذفی دارد و کسی پیروز است که رقیبش مردم را بیشتر می‌ترساند. پنج سال پیش انتخاب شیراک نه به دلیل محبوبیت او بلکه تنها به خاطر نفرت از رقیب افراط‌گرایش لوپن بود. اما این بار به همان اندازه که شعار «همه به جز سارکوزی» به گوش می‌رسد فریاد «سگولن هیچ است» نیز در فضا طنین‌انداز است.
سارکوزی 52 ساله را همه می‌شناسند. گرایش‌های آمریکایی دارد، با هوش است و به‌زعم مخالفانش، در اغوای افکار عمومی مهارت دارد. او که از پدری مهاجر اهل مجارستان و مادری یونانی‌تبار و اصالتا یهودی متولد شده، در کلیسای رومن کاتولیک تعمید، در پاریس پرورش یافته و وکیل است. تاکید سارکوزی بر پایین آوردن سطح مالیات و کاهش تعداد شاغلان دولت بر متمایل کردن رای بسیاری از لیبرال‌های فرانسه به نفع او بسیار موثر بوده است. این برنامه‌های دقیق در مقابل ایده‌های مبهم سگولن باعث شد تا سارکوزی در صدر جدول آرای دور اول انتخابات قرار گیرد. برخلاف سگولن، او به جای ارائه نظریات تازه، عملگراست و از هر راه‌حلی به شرط آنکه موثر واقع شود استفاده می‌کند.
او که دست‌پرورده شیراک است تجربه موفقی به عنوان وزیر کشور، وزیر دارایی و رهبری حزب اتحاد برای جنبش مردمی(UMP) دارد. شیراک که به هیچ وجه قصد نداشت از سارکوزی خیانتکار جانشینی برای خود بسازد بهترین دشمن او به حساب می‌آید چرا که زمینه 12 سال حضورش در دولت را مهیا کرد. شعار او این است: «با هم همه چیز ممکن است» اما طرفدار «تبعیض مثبت» است. سارکوزی که از مخالفان سرسخت برنامه‌های هسته‌ای ایران نیز به شمار می‌رود، تاکنون نیز سیاست‌های ضدمهاجرت خود از جمله اخراج مهاجران و ادغام مهاجران ماهر در جامعه فرانسه را با زور و فشار پیش برده است. به دلیل همین سیاست‌ها، گاهی او را با لوپن و گاهی با هیتلر مقایسه می‌کنند. حومه‌نشینان پاریس تهدید کرده‌اند در صورت پیروزی سارکوزی دوباره خیابان‌ها را به آتش بکشند. گروه زیادی از روشنفکران فرانسوی نیز به جمع آنها پیوسته‌اند اما سارکوزی می‌گوید: «هر چه بیشتر به من حمله می‌کنند بیشتر نیرو می‌گیرم.»
ماری سگولن رویال 53 ساله که بیشتر فرانسوی‌ها او را با نام کوچک می‌خوانند، از دهه 70 میلادی و بدون ازدواج رسمی در کلیسا، با فرانسوا اولاند، دبیرکل حزب سوسیالیست زندگی می‌کند و چهار فرزند دارند. به گفته خودش « نامزد تغییرات» است و بیش از آنکه بخواهد عنوان رئیس‌جمهور بگیرد دوست دارد رئیس دموکراسی فرانسوی باشد. تحلیل‌هایش از جامعه، اصلاحاتی که مدنظر دارد، روشش برای مدرن کردن عملکرد ریاست دولت و همه برنامه‌های سیاسی‌اش به نوعی نشان‌دهنده این دموکراسی است.
او قصد دارد با ایجاد «خانه فرانسه» این دموکراسی نوین فرانسوی را تضمین و خود شخصا تقویت آن را در پارلمان و جامعه پیگیری کند. به‌رغم اینکه در دور اول بعد از سارکوزی قرار گرفت، اما امیدوار است به عنوان اولین رئیس‌جمهور زن سکان اداره دموکرات‌ترین کشور جهان را به دست بگیرد. تئوری او «کار مشارکتی» است و در سایت شخصی‌اش نیز مردم را واقعی‌ترین کارشناس مسائل زندگی‌شان نامیده است. به‌رغم کم‌تجربگی، گاهی اوقات او زیادی به خودش مطمئن است و حتی خود نیز به این نکته معترف است.
سگولن در داکار، پایتخت سنگال به دنیا آمده است. پدرش افسر بازنشسته ارتش فرانسه بود و مادرش خانه‌دار. آنها خانواده‌ای کاتولیک با هشت فرزند بودند. با اینکه پدرش با هرگونه آموزش و فعالیت اجتماعی دخترانش مخالف بود و آنها را جزو فرزندانش به حساب نمی‌آورد و می‌گفت «من پنج فرزند دارم و سه دختر»، سگولن از ENA که خاستگاه بسیاری از نخبگان سیاسی فرانسه بوده، فارغ‌التحصیل شد؛ جایی که در آن با فرانسوا اولاند آشنا شد. او در دوران میتران، سال‌ها مشاور الیزه بود.
تندروی سارکوزی همان قدر نگران‌کننده است که نرمش و بی‌تجربگی رویال و فراموش نکنیم که طبق سنت فرانسوی دور دوم انتخابات بیشتر جنبه حذفی دارد و کسی پیروز است که رقیبش مردم را بیشتر می‌ترساند. پنج سال پیش انتخاب شیراک نه به دلیل محبوبیت او بلکه تنها به خاطر نفرت از رقیب افراط‌گرایش لوپن بود. اما این بار به همان اندازه که شعار «همه به جز سارکوزی» به گوش می‌رسد فریاد «سگولن هیچ است» نیز در فضا طنین‌انداز است.
سارکوزی 52 ساله را همه می‌شناسند. گرایش‌های آمریکایی دارد، با هوش است و به‌زعم مخالفانش، در اغوای افکار عمومی مهارت دارد. او که از پدری مهاجر اهل مجارستان و مادری یونانی‌تبار و اصالتا یهودی متولد شده، در کلیسای رومن کاتولیک تعمید، در پاریس پرورش یافته و وکیل است. تاکید سارکوزی بر پایین آوردن سطح مالیات و کاهش تعداد شاغلان دولت بر متمایل کردن رای بسیاری از لیبرال‌های فرانسه به نفع او بسیار موثر بوده است. این برنامه‌های دقیق در مقابل ایده‌های مبهم سگولن باعث شد تا سارکوزی در صدر جدول آرای دور اول انتخابات قرار گیرد. برخلاف سگولن، او به جای ارائه نظریات تازه، عملگراست و از هر راه‌حلی به شرط آنکه موثر واقع شود استفاده می‌کند.
او که دست‌پرورده شیراک است تجربه موفقی به عنوان وزیر کشور، وزیر دارایی و رهبری حزب اتحاد برای جنبش مردمی(UMP) دارد. شیراک که به هیچ وجه قصد نداشت از سارکوزی خیانتکار جانشینی برای خود بسازد بهترین دشمن او به حساب می‌آید چرا که زمینه 12 سال حضورش در دولت را مهیا کرد. شعار او این است: «با هم همه چیز ممکن است» اما طرفدار «تبعیض مثبت» است. سارکوزی که از مخالفان سرسخت برنامه‌های هسته‌ای ایران نیز به شمار می‌رود، تاکنون نیز سیاست‌های ضدمهاجرت خود از جمله اخراج مهاجران و ادغام مهاجران ماهر در جامعه فرانسه را با زور و فشار پیش برده است. به دلیل همین سیاست‌ها، گاهی او را با لوپن و گاهی با هیتلر مقایسه می‌کنند. حومه‌نشینان پاریس تهدید کرده‌اند در صورت پیروزی سارکوزی دوباره خیابان‌ها را به آتش بکشند. گروه زیادی از روشنفکران فرانسوی نیز به جمع آنها پیوسته‌اند اما سارکوزی می‌گوید: «هر چه بیشتر به من حمله می‌کنند بیشتر نیرو می‌گیرم.»
ماری سگولن رویال 53 ساله که بیشتر فرانسوی‌ها او را با نام کوچک می‌خوانند، از دهه 70 میلادی و بدون ازدواج رسمی در کلیسا، با فرانسوا اولاند، دبیرکل حزب سوسیالیست زندگی می‌کند و چهار فرزند دارند. به گفته خودش « نامزد تغییرات» است و بیش از آنکه بخواهد عنوان رئیس‌جمهور بگیرد دوست دارد رئیس دموکراسی فرانسوی باشد. تحلیل‌هایش از جامعه، اصلاحاتی که مدنظر دارد، روشش برای مدرن کردن عملکرد ریاست دولت و همه برنامه‌های سیاسی‌اش به نوعی نشان‌دهنده این دموکراسی است.
او قصد دارد با ایجاد «خانه فرانسه» این دموکراسی نوین فرانسوی را تضمین و خود شخصا تقویت آن را در پارلمان و جامعه پیگیری کند. به‌رغم اینکه در دور اول بعد از سارکوزی قرار گرفت، اما امیدوار است به عنوان اولین رئیس‌جمهور زن سکان اداره دموکرات‌ترین کشور جهان را به دست بگیرد. تئوری او «کار مشارکتی» است و در سایت شخصی‌اش نیز مردم را واقعی‌ترین کارشناس مسائل زندگی‌شان نامیده است. به‌رغم کم‌تجربگی، گاهی اوقات او زیادی به خودش مطمئن است و حتی خود نیز به این نکته معترف است.
سگولن در داکار، پایتخت سنگال به دنیا آمده است. پدرش افسر بازنشسته ارتش فرانسه بود و مادرش خانه‌دار. آنها خانواده‌ای کاتولیک با هشت فرزند بودند. با اینکه پدرش با هرگونه آموزش و فعالیت اجتماعی دخترانش مخالف بود و آنها را جزو فرزندانش به حساب نمی‌آورد و می‌گفت «من پنج فرزند دارم و سه دختر»، سگولن از ENA که خاستگاه بسیاری از نخبگان سیاسی فرانسه بوده، فارغ‌التحصیل شد؛ جایی که در آن با فرانسوا اولاند آشنا شد. او در دوران میتران، سال‌ها مشاور الیزه بود.
تبلیغات
